Кафи́сма о́смая
во столпописа́ніє, внегда́ удержа́ша ї
іноплеме́нници в Ге́фі
2 Поми́луй м’я, Бо́же, я́ко попра́ м’я члове́к, вес день боря́ стужи́ ми.
3 Попра́ша м’я вра́зі мої́ вес день, я́ко мно́зі бору́щії м’я сви́ше.
4 Во дні не убою́ся, аз же упова́ю на́ Тя.
5 О Бо́зі похвалю́ словеса́ моя́, на Бо́га упова́х, не убою́ся, что сотво́рит мні плоть?
6 Вес день слове́с мої́х гнуша́хуся, на́ м’я вся помишле́нія їх на зло.
7 Вселя́тся і сокри́ют, тíї п’яту́ мою́ сохраня́т, я́коже потерпíша ду́шу мою́.
8 Ні о чесо́м же оста́виши їх, во гнíві лю́ди низбіє́ши.
9 Бо́же, живо́т мой возвісти́х Тебí; положи́л єси́ сле́зи моя́ пред Собо́ю, я́ко і в обітова́нії Твоє́м.
10 Возвратя́тся вра́зі мої́ восп’я́т, во́ньже день а́ще призову́ Тя. Се позна́х, я́ко Бог мой єси́ Ти.
11 О Бо́зі похвалю́ глаго́л, о Го́споді похвалю́ сло́во!
12 На Бо́га упова́х, не убою́ся: что сотво́рит мні члове́к?
13 Во мні, Бо́же, моли́тви, я́же возда́м хва́ли Твоє́я.
14 Я́ко із’я́л єси́ ду́шу мою́ от сме́рти, о́ці мої́ от слез, і но́зі мої́ от поползнове́нія. Благоуго́жду пред Го́сподем во свíті живи́х.
Во столпописа́ніє, внегда́ єму́ отбіга́ти
от лица́ Сау́лова в пеще́ру
2 Поми́луй м’я, Бо́же, поми́луй м’я, я́ко на́ Тя упова́ душа́ моя́, і на сінь кри́лу Твоє́ю надíюся, до́ндеже пре́йдет беззако́ніє.
3 Воззову́ ко Бо́гу Ви́шнему, Бо́гу, благодія́вшему мні.
4 Посла́ с небесе́ і спасе́ м’я: даде́ в поноше́ніє попира́ющия м’я. Посла́ Бог ми́лость Свою́ і íстину Свою́.
5 І із’я́т ду́шу мою́ от сре́ди ски́мен, поспа́х смуще́н, сино́ве члове́честії, зу́би їх — ору́жія і стрíли, і язи́к їх — меч остр.
6 Вознеси́ся на небеса́, Бо́же, і по всей землí сла́ва Твоя́!
7 Сіть уготова́ша нога́м мої́м і смири́ша ду́шу мою́; іскопа́ша пред лице́м мої́м я́му і впадо́шася в ню.
8 Гото́во се́рдце моє́, Бо́же, гото́во се́рдце моє́: пою́ і воспою́ во сла́ві моє́й.
9 Воста́ни, сла́ва моя́, воста́ни, псалти́рі і гу́слі! Воста́ну ра́но.
10 Ісповíмся Тебí в лю́дех, Го́споди, пою́ Тебí во язи́ціх.
11 Я́ко возвели́чися до небе́с ми́лость Твоя́, і да́же до о́блак íстина Твоя́.
12 Вознеси́ся на небеса́, Бо́же, і по всей землí сла́ва Твоя́!
Во столпописа́ніє
2 А́ще воíстину у́бо пра́вду глаголе́те, пра́вая суди́те, сино́ве члове́честії?
3 І́бо в се́рдці беззако́ніє діла́єте на землí, непра́вду ру́ки ва́ша спліта́ют.
4 Отчужде́ні би́ша грíшници от ложе́сн, заблуди́ша от чре́ва, глагола́ша лжу.
5 Я́рость їх по подо́бію змії́ну, я́ко а́спиди глухи́я і затика́ющия у́ха своя́,
6 я́же не сли́шит гла́са обава́ющих, обава́єма обава́єтся от прему́дра.
7 Бог сокруши́т зу́би їх во устíх їх, члено́вния львом сокруши́л єст Госпо́дь.
8 Уничижа́тся, я́ко вода́ ми́мо теку́щая, напряже́т лук свой, до́ндеже ізнемогу́т,
9 я́ко воск, растая́вий, оти́мутся, паде́ огнь на них, і не ви́діша со́лнца.
10 Пре́жде да́же разумíти те́рнія ва́шего ра́мна, я́ко жи́ви, я́ко во гнíві пожре́т їх.
11 Возвесели́тся пра́ведник, єгда́ ви́дит отмще́ніє, ру́ці свої уми́єт во кро́ві грíшника.
12 І рече́т члове́к: «А́ще у́бо єст плод пра́веднику, у́бо єст Бог, судя́й їм на землí!»
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Во столпописа́ніє, єгда́ посла́ Сау́л,
і стрежа́ до́му єго́, є́же уби́ти єго́
2 Ізми́ м’я от враго́в мої́х, Бо́же, і от воста́ющих на́ м’я ізба́ви м’я.
3 Ізми́ м’я от творя́щих беззако́ніє і от муж кро́вій спаси́ м’я.
4 Я́ко се улови́ша ду́шу мою́, нападо́ша на́ м’я крíпції, ні беззако́ніє моє, ні гріх мой, Го́споди!
5 Без безако́нія теко́х і направи́х. Воста́ни во стріте́ніє моє́ і вижд!
6 І Ти, Го́споди Бо́же сил, Бо́же Ізра́їлев, во́ньми посіти́ти вся язи́ки, да не ущедри́ши вся діла́ющия беззако́ніє.
7 Возвратя́тся на ве́чер і воза́лчут, я́ко пси, і оби́йдут град.
8 Се тíї отвіща́ют усти́ свої́ми, і меч во устна́х їх, я́ко кто сли́ша?
9 І Ти, Го́споди, посміє́шися їм, уничижи́ши вся язи́ки.
10 Держа́ву мою́ к Тебí сохраню́, я́ко Ти, Бо́же, засту́пник мой єси́.
11 Бог мой, ми́лость Єго́ предвари́т м’я. Бог мой, яви́т мні на вра́зіх мої́х.
12 Не убíй їх, да не когда́ забу́дут за́кон Твой. Раждени́ їх си́лою Твоє́ю, і низложи́ їх, защи́тниче мой, Го́споди.
13 Гріх уст їх — сло́во усте́н їх, і я́ти да бу́дут в горди́ні своє́й, і от кля́тви і лжа возвістя́тся в кончи́ні.
14 Во гнíві кончи́ни, і не бу́дут, і увíдят, я́ко Бог облада́єт Іа́ковом і конци́ земля́.
15 Возвратя́тся на ве́чер, і воза́лчут, я́ко пси, і оби́йдут град.
16 Тíї рази́йдутся я́сти, а́ще ли же не наси́тятся, і поро́пщут.
17 Аз же воспою́ си́лу Твою́ і возра́дуюся зау́тра о ми́лости Твоє́й, я́ко бил єси́ засту́пник мой і прибіжи́ще моє́ в день печа́лі моє́я!
18 Помо́щник мой єси́, Тебí пою́, я́ко Бог — Засту́пник мой єси́, Бо́же мой, ми́лость моя́!
Во столпотворе́ніє Дави́дов, в наказа́ніє.
2 єгда́ зажже́ Месопота́мію Сирíйскую,
і Си́рію Сова́л, і возврати́ся Іоа́в,
і порази́ Едо́ма в удо́ли Ало́ни, двана́десят ти́сящ
3 Бо́же, отрину́л ни єси́ і низложи́л єси́ нас, разгніва́лся єси́ і ущедри́л єси́ нас.
4 Сотря́сл єси́ зе́млю, і смути́л єси́ ю, ісціли́ сокруше́ніє єя́, я́ко подвиже́ся.
5 Яви́л єси́ люде́м Свої́м жесто́кая, напої́л єси́ нас вино́м умиле́нія.
6 Дал єси́ боя́щимся Тебе́ зна́меніє, є́же убіжа́ти от лица́ лу́ку.
7 Я́ко да ізба́в’ятся возлюбле́нії Твої́, спаси́ десни́цею Твоє́ю і усли́ши м’я.
8 Бог возглагола́ во свято́м Своє́м: «Возра́дуюся і разділю́ Си́химу, і удо́ль жи́лищ размíру.
9 Мой єст Галаа́д і Мой єст Мана́сій, Єфре́м — крíпость глави́ Моє́я, Іу́да — цар Мой.
10 Моа́в — коно́б упова́нія Моє́го; на Ідуме́ю простру́ сапо́г Мой, Мні іноплеме́нници покори́шася».
11 Кто введе́т м’я во град утвержде́н іли́ кто наста́вит м’я до Ідуме́я?
12 Не Ти ли, Бо́же, отрину́вий нас, і не ізи́йдеши, Бо́же, в си́лах на́ших?
13 Дажд нам по́мощ от печа́ли, і су́єтно спасе́ніє члове́ческоє!
14 О Бо́зі сотво́рим си́лу, і Той уничижи́т стужа́ющия нам!
2 Усли́ши, Бо́же, моле́ніє моє́, во́ньми моли́тві моє́й.
3 От ко́нец земля́ к Тебí возва́х, єгда́ уни́ се́рдце моє́, на ка́мені возне́сл м’я єси́, наста́вил м’я єси́.
4 Я́ко бил єси́ упова́ніє моє́, столп крíпости от лица́ вра́жія.
5 Вселю́ся в жи́лищі Твоє́м во вік, покри́юся во кро́ві крил Твої́х.
6 Я́ко Ти, Бо́же, усли́шал єси́ моли́тви моя́, дал єси́ достоя́ніє боя́щимся íмени Твоє́го.
7 День от дне царе́ві приложи́ши, лíта єго́ до дне ро́да і ро́да.
8 Пребива́єт во вік пред Бо́гом: ми́лости і íстини Єго́ кто взи́щет?
9 Та́ко пою́ íмені Твоє́му во вíки, є́же возда́ти ми моли́тви моя́ день от дне.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
2 Не Бо́гу ли повине́тся душа́ моя́? От Того́ бо спасе́ніє моє́.
3 І́бо Той — Бог мой і Спас мой, Засту́пник мой, не подви́жуся па́че!
4 Доко́лі належите́ на члове́ка? Убива́єте всі ви, я́ко на стінí преклоне́нной і пло́ту возринове́ну.
5 Оба́че ціну́ мою́ совіща́ша отри́нути, теко́ша во жа́жді, усти́ свої́ми благослов’я́ху і се́рдцем свої́м кленя́ху.
6 Оба́че Бо́гові повини́ся, ду́ше моя́, я́ко от Того́ терпíніє моє́.
7 І́бо Той — Бог мой і Спас мой, Засту́пник мой, не преселю́ся.
8 О Бо́зі спасе́ніє моє́ і сла́ва моя́, Бог по́мощи моє́я, і упова́ніє моє́ на Бо́га.
9 Упова́йте Нань вес сонм людíй, ізлія́йте пред Ним се́рдца ва́ша, я́ко Бог — помо́щник наш!
10 Оба́че су́єтні сино́ве члове́честії, льжи́ві сино́ве члове́честії в мири́ліх, є́же онеправди́ти, тíї от су́єти вку́пі.
11 Не упова́йте на непра́вду і на восхище́ніє не жела́йте! Бога́тство а́ще тече́т, — не прилага́йте се́рдца.
12 Єди́ною глагола́ Бог, дво́є се сли́шах, я́ко держа́ва Бо́жія.
13 І Твоя́, Го́споди, ми́лость, я́ко Ти воздаси́ кому́ждо по дíлом єго́!
внегда́ би́ти єму́ во пусти́ні Іуде́йстій
2 Бо́же, Бо́же мой, к Тебí утреню́ю, возжада́ Тебе́ душа́ моя́, коль множи́цею Тебí — плоть моя́ в землí пу́сті, і непрохо́дні, і безво́дні.
3 Та́ко во свято́м яви́хся Тебí, ви́діти си́лу Твою́ і сла́ву Твою́,
4 я́ко лу́чша ми́лость Твоя́ па́че живо́т, устнí мої́ похвали́та Тя.
5 Та́ко благословлю́ Тя в животí моє́м, о íмени Твоє́м возде́жду ру́ці мої́.
6 Я́ко от ту́ка і ма́сти ісполни́ся душа́ моя́, і устна́ма ра́дости восхваля́т Тя уста́ моя́.
7 А́ще помина́х Тя на посте́лі моє́й, на у́трених поуча́хся в Тя,
8 я́ко бил єси́ Помо́щник мой, і во кро́ві кри́лу Твоє́ю возра́дуюся.
9 Прилпе́ душа́ моя́ по Тебí, мене́ же прия́ть десни́ца Твоя́.
10 Тíї же всу́є іска́ша душа́ моє́я, вни́дут в преіспо́дняя земля́.
11 Предадя́т ся в ру́ки ору́жію, ча́сті ли́совом бу́дут.
12 Цар же возвесели́тся о Бо́зі, похва́лится всяк клени́йся Їм, я́ко загради́шася уста́ глаголю́щих непра́вду.
2 Усли́ши, Бо́же, глас мой, внегда́ молю́ся к Тебí, от стра́ха вра́жія ізми́ ду́шу мою́.
3 Покри́й м’я от со́нма лукавну́ющих, от мно́жества діла́ющих непра́вду,
4 íже ізостри́ша, я́ко меч, язи́ки своя́, напряго́ша лук свой, вещ го́рку,
5 є́же состріля́ти в та́йних непоро́чна, внезаа́пу состріля́ют єго́, і не убоя́тся.
6 Утверди́ша себí сло́во лука́во, повіда́ша є́же сокри́ти сíті, рíша: «Кто узри́т їх?»
7 Іспита́ша беззако́ніє, ісчезо́ша іспита́ющії іспита́нія, присту́пит члове́к, і се́рдце глубо́ко.
8 І вознесе́тся Бог. Стрíли младе́нец би́ша я́зви їх,
9 і ізнемого́ша на́ ня язи́ци їх. См’ято́шася всі, видя́щії їх.
10 І убоя́ся всяк члове́к, і возвісти́ша дíла Бо́жія, і творе́нія Єго́ разумíша.
11 Возвесели́тся пра́ведник о Го́споді, і упова́єт Нань, і похва́лятся всі пра́вії се́рдцем.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Трисвято́є і по О́тче наш. Тропарí покая́нні:
Стра́шен єси́, Го́споди, і кто проти́ву пра́ведному Твоє́му гнíву ста́нет іли́ кто умоли́т Тя, Бо́же? Іли́ кто утоли́т Тя за лю́ди согріши́вшия і ненача́ємия? То́кмо Небе́сниї Чино́ве: Серафи́ми, Херуви́ми, Престо́ли, Госпо́дствія, Си́ли, Вла́сті, Нача́ла, Арха́нгели і А́нгели, Тебí вопію́щії: Свят, Свят, Свят єси́, Бо́же, ї́хже заступле́нієм поми́луй нас.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху.
Го́споди, Го́споди! Тебí вся́ческая боя́тся і трепе́щут пред лице́м сла́ви Твоє́я. Тебí припада́єм і ми, Безсме́ртне, Тебí мо́лимся, Святи́й: спаси́ ду́ші на́ша моли́твами Святи́х Твої́х.
І ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Преложе́ніє скорбя́щим і Преміне́ніє боля́щим, Богоро́дице Препíтая, Мир неми́рним, Тишина́ обурева́ємим, спаси́ град і лю́ди, єди́на Засту́пнице вíрним.
Го́споди, поми́луй (четирдеся́т).
Умилосерди́ся на́до мно́ю скве́рним і недосто́йним рабо́м Твої́м, Преблаги́й Влади́ко, і вся́коє моє́ отими́ студодія́ніє і ме́рзость. Просвіти́ мой помраче́нний ум ви́шняя мудрствова́ти і жела́ти і при́сно о сих помишля́ти; укріпи́ м’я твори́ти нелíностно і без закоснíнія Твоє́го Ца́рствія спаси́тельная повелíнія, да́же пра́во мудрству́яй, пра́во жительству́яй. Трисвято́є пíніє, неключи́мий аз і недосто́йний, со дерзнове́нієм неосужде́нно приношу́ Ца́рствію Ти, си́це вопія́: Святи́й Бо́же — О́тче Пребезнача́лне, Святи́й Крíпкий — Си́не Собезнача́лне, Святи́й Безсме́ртний — Ду́ше Соприсносу́щне, Тро́йце Свята́я, Бо́же, очи́сти м’я недосто́йнаго раба́ Твоє́го. Моли́твами Пречи́стия Влади́чици на́шея Богоро́дици і всіх Святи́х Твої́х, я́ко Благослове́н єси́ во вíки віко́в. Амíнь.
