Піснь Мойсе́ова
ПІСНЬ ПЕ́РВАЯ
1 Пої́м Господе́ві, сла́вно бо просла́вися: коня́ і вса́дника воверже́ в мо́ре.
2 Помо́щник і покрови́тель бисть мні во спасе́ніє. Сей ми єст Бог, і просла́влю Ї; Бог отца́ моє́го, і вознесу́ Ї.
3 Госпо́дь сокруша́яй бра́ні, Госпо́дь — ім’я́ Єму́.
4 Колесни́ця фарао́нові і си́лу єго́ воверже́ в мо́ре. Ізбра́нния вса́дники триста́ти потопи́ в Че́рмном мо́рі.
5 Пучи́ною покри́ їх, погрязо́ша во глубинí, я́ко ка́мень.
6 Десни́ца Твоя́, Го́споди, просла́вися в крíпості. Де́сная Ти рука́, Го́споди, сокруши́ враги́, і мно́жеством сла́ви Твоє́я стерл єси́ сопроти́вних.
7 Посла́л єси́ гнів Свой, íже пояде́ їх, я́ко сте́бліє, і ду́хом я́рости Твоє́я разступи́ся вода́.
8 Огустíша, я́ко стіна́ во́ди, огустíша і во́лни посре́ді мо́ря.
9 Рече́ враг: «Гнав, пости́гну, разділю́ кори́сть, іспо́лню ду́шу мою́, утну́ мече́м мої́м, і пооблада́єт рука́ моя́».
10 Посла́л єси́ Ду́ха Своє́го, і покри́ їх мо́ре, погрязо́ша, я́ко о́лово в водí зíлной.
11 Кто подо́бен Тебí в бо́зіх, Го́споди, кто подо́бен Тебí? Просла́влен во святи́х, ди́вен во сла́вах, Творя́й чудеса́.
12 Просте́рл єси́ десни́цу Свою́ — пожре́ їх земля́,
13 наста́вил єси́ пра́вдою Твоє́ю лю́ди Твоя́ сíя, я́же ізба́вил єси́. Утіши́л єси́ крíпостію Своє́ю во оби́тель святу́ю Твою́.
14 Слиша́ша язи́ци і прогніва́шася, бо́лізні прия́ша живу́щая в Филисти́мі.
15 Тогда́ см’ято́шася влади́ки едо́мскія, і князе́й моави́тских прия́ть тре́пет, раста́яша всі живу́щії в Ханаа́ні.
16 Нападе́ на́ ня страх і тре́пет, вели́чієм ми́шца Твоє́я да окаменя́тся. До́ндеже про́йдут лю́діє Твої́, Го́споди, до́ндеже про́йдут лю́діє Твої́ сíї, ї́хже стяжа́л єси́.
17 Вове́д, насади́ я в го́ру достоя́нія Твоє́го, в гото́воє жи́лище Твоє́, є́же соділа́л єси́, Го́споди, святи́ні, ю́же уготова́сті ру́ці Твої́.
18 Госпо́дь царству́яй во вік і на вік, і єще́.
19 Я́ко вни́йде конь фарао́нов с колесни́цами і вса́дниками в мо́ре,
20 і наведе́ на них Госпо́дь во́ду мо́рскую, сино́ве же Ізра́їлеві пройдо́ша по су́ху посре́ді мо́ря.
ПІСНЬ ВТО́РАЯ
1 Во́ньми, не́бо, і возглаголю́, і да сли́шит земля́ глаголи́ уст мої́х!
2 Да ча́єт, я́ко дожд, провіща́ніє моє́, і да сни́дут, я́ко роса́, глаголи́ мої́, я́ко ту́ча на тро́скоть і я́ко íней, на сíно.
3 Я́ко ім’я́ Госпо́днє призва́х, дадíте вели́чіє Бо́гу на́шему!
4 Бог, íстинна дíла Єго́, і всі пу́тіє Єго́ — суд; Бог вíрен, і ність непра́вди в Нем. Пра́веден і преподо́бен Госпо́дь.
5 Согріши́ша, не Того́ ча́да поро́чная: ро́де стропти́вий і развраще́нний, сíя ли Господе́ві воздаєте́?
6 Сíї лю́діє бу́ї і не му́дрі. Не Сам ли Сей Оте́ц Твой стяжа́ тя, і сотвори́ тя, і созда́ тя?
7 Пом’янíте дні вíчния, разумíйте же лíта ро́да ро́дов. Вопроси́ отца́ твоє́го — і возвісти́т тебí, ста́рця твоя́ — і реку́т тебí.
8 Єгда́ разділя́ше Ви́шній язи́ки, я́ко разсія́ сини́ Ада́мови, положи́ предíли язи́ком по числу́ А́нгел Бо́жіїх.
9 І бисть часть Госпо́дня — лю́діє Єго́, Іа́ков, у́же мíрно наслíдія Єго́ — Ізра́їль.
10 Удовли́ єго́ в пусти́ні, в жа́жді зно́я в безво́дні, оби́йде єго́, і наказа́ єго́, і сохрани́ єго́, я́ко зіни́цу о́ка.
11 Я́ко оре́л — покри́ти гніздо́ своє́, і на пте́нця своя́ вожделí. Просте́р кри́лі свої́, прия́т їх і под’я́ть їх на ра́мена своя́.
12 Госпо́дь єди́н вождаа́ше їх, і не бі с ни́ми бог чужд.
13 Возведе́ я на си́лу землí, насити́ їх жит се́лних, сса́ша мед із ка́мене, і єле́й от тве́рда ка́мене.
14 Ма́сло кра́віє і мле́ко о́вчеє со ту́ком а́гньчим і о́вним, сино́в ю́нчих і ко́злих, с ту́ком пшени́чним, і кров гро́здову пія́ху вино́.
15 І яде́ Іа́ков, і насити́ся, і отверже́ся возлюбле́нний. Ути́, утолстí, разширí і оста́ви Бо́га, сотво́ршаго ї, і отступи́ от Бо́га, Спа́са своє́го.
16 Прогніва́ша М’я о чу́ждих і в ме́рзостех свої́х прегорчи́ша М’я.
17 Пожро́ша бíсом, а не Бо́гу; бого́м, ї́хже не вíдіша, но́ві і мла́ди прийдо́ша, ї́хже не вíдіша отци́ їх.
18 Бо́га, ро́ждшаго тя, оста́вил єси́, і заби́л єси́ Бо́га, пита́ющаго тя.
19 І ви́ді Бог, і возревнова́, і раздражи́ся за прогніва́ніє сино́в їх і дще́рей,
20 і рече́: «Отвращу́ лице́ Моє́ от них і покажу́, что бу́дет їм напослíдок, я́ко род развраще́н єст, сино́ве, ї́мже ність вíри в них.
21 Тíї раздражи́ша М’я не о Бо́зі, прогніва́ша М’я во íдоліх свої́х, і Аз раздражу́ їх не о язи́ці, о язи́ці же неразумли́вих прогніва́ю їх.
22 Я́ко огнь возгори́тся от я́рости Моє́я, раждеже́тся до а́да преіспо́дняго; сність зе́млю і жи́та єя́ і попа́лит основа́нія гора́м.
23 Соберу́ на них зла́я, і стрíли Моя́ сконча́ю в них.
24 Та́юще гла́дом і сніде́нієм птиц, і горб неісцíлен. Зу́би звíрій послю́ в ня, с я́ростію пресмика́ющихся по землí.
25 От вні обезчади́т їх меч, і з вну́три їх — страх: юно́ша с дíвою, ссий отро́к со ста́рцем.
26 Ріх: «Разсíю їх, уста́влю же от члове́к па́м’ять їх», –
27 то́кмо за гнів враго́в, я́ко да не долголітству́ют і да не наля́гут супоста́ти, нíже да реку́т: «Рука́ на́ша висо́ка, і не Госпо́дь сотвори́ сíя вся».
28 Я́ко род єст погуби́вий совíт, і ність в них худо́жества.
29 Не сми́слиша разумíти, сíя вся да при́ймут во гряду́щеє вре́м’я.
30 Ка́ко пожене́т єди́н ти́сяща, і два дви́гнета тми, а́ще не Бог отда́сть їх, і Госпо́дь преда́сть їх?
31 Ні суть бо бо́зі їх, я́ко Бог наш, вра́зі же на́ші неразумли́ві.
32 От виногра́дов бо Содо́мских виногра́д їх, і лоза́ їх от Гомо́ри, грозд їх — грозд же́лчі, грозд го́рести їх.
33 Я́рость змíєв вино́ їх, і я́рость а́спидов неісцíлна.
34 Не сíя ли вся собра́шася у Мене́ і запечатлíшася в сокро́вищих Мої́х?
35 В день отмще́нія возда́м, во вре́м’я, єгда́ соблазни́тся нога́ їх, я́ко близ день поги́белі їх, і предста́ша гото́вая вам.
36 Я́ко су́дит Госпо́дь лю́дем Свої́м і о рабíх Свої́х умоле́н бу́дет, ви́ді бо їх раслабле́нних, і істая́вших во вре́м’я, і ізнемо́гших.
37 І рече́ Госпо́дь: «Где сут бо́зі їх, на ни́хже упова́ша; ї́хже тук жертв їх ядо́сте, і пія́сте вино́ треб їх?
38 Да воскре́снут і помогу́т вам, і бу́дут вам покрови́теле.
39 Ви́діте, ви́діте, я́ко Аз єсм, і ність бог, развí Мене́. Аз убíю і жи́ти сотвору́, поражу́ і Аз ісцілю́, і ність, íже ізме́т от ру́ку Моє́ю.
40 Я́ко воздви́гну на не́бо ру́ку Мою́, і клену́ся десни́цею Моє́ю, і реку́: живу́ Аз во вік.
41 Я́ко поощрю́, я́ко мо́лнію, меч Мой, і при́ймет суд рука́ Моя́, і возда́м месть враго́м, і ненавидя́щим М’я возда́м.
42 Упою́ стрíли Моя́ от кро́ве, і меч Мой сність м’я́са, от кро́ве язве́них і пліне́нія, от глав князе́й язи́ческих».
43 Возвеселíтеся, небеса́, ку́пно с Ним, і да покло́нятся Єму́ всі А́нгели Бо́жії. Возвеселíтеся, язи́ци, с людми́ Єго́, і да покло́нятся Єму́ всі А́нгели Бо́жії, я́ко кро́ве сино́в Свої́х мще́ніє тво́рит, і отмсти́т і возда́ст месть враго́м, і ненавидя́щим Єго́ возда́ст. І очи́стит Госпо́дь зе́млю людíй Свої́х.
ПІСНЬ ТРЕ́ТІЯ
ма́тере Самуї́ла Проро́ка
(1 Царств, гла́ва 2)
1 Утверди́ся се́рдце моє́ о Го́споді, вознесе́ся рог мой о Бо́зі моє́м! Разшири́шася уста́ моя́ на враги́ моя́, возвесели́хся о спасе́нії Твоє́м.
2 Я́ко ність свят, я́ко Госпо́дь, і ність пра́веден, я́ко Бог наш, і ність свят па́че Тебе́.
3 Не хвалíтеся і не глаголíте висо́кая в горди́ню, ні да ізи́дет велерíчіє із уст ва́ших, я́ко Бог — ра́зумов Госпо́дь, і Бог уготова́яй начина́нія Своя́.
4 Лук си́лних ізнемо́же, і немо́щнії препояса́шася си́лою.
5 Іспо́лнь хлíба лиши́шася, і а́лчущії насели́ша зе́млю, я́ко непло́ди роди́ седм, і мно́гая в ча́дех ізнемо́же.
6 Госпо́дь мертви́т і живи́т, низво́дит во ад і возво́дит.
7 Госпо́дь убо́жит і бога́тит, смиря́єт і ви́сит,
8 воставля́єт от земля́ ни́ща і от гно́їща возво́дит убо́га. Посади́ти єго́ с могу́щими людíй, і престо́л сла́ви насліду́я єму́.
9 Дая́й моли́тву моля́щомуся, і благослови́л єст лíта пра́веднаго, я́ко не укріпля́єтся си́лний муж крíпостію своє́ю,
10 Госпо́дь не́мощна сотвори́ супоста́та Єго́, Госпо́дь Свят.
Да не хва́лится прему́дрий прему́дростію своє́ю, і да не хва́лится си́лний си́лою своє́ю, і да не хва́лится бога́тий бога́тством свої́м. Но о сем да хва́лится хваля́йся, є́же разумíти і зна́ти Го́спода, і твори́ти суд і пра́вду посре́ді земля́.
Госпо́дь взи́йде на небеса́, — і возгримí, і Той су́дит ко́нцем земля́, пра́веден Сий. Дасть крíпость царе́м на́шим, і вознесе́т рог Христа́ Своє́го.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
ПІСНЬ ЧЕТВЕ́РТАЯ
2 Го́споди, усли́шах слух Твой і убоя́хся. Го́споди, разумíх дíла Твоя́ і удиви́хся. Посре́ді двох живо́тних позна́н бу́деши, внегда́ приближи́тися лíтом, позна́н бу́деши; внегда́ при́йдет вре́м’я, яви́шися; внегда́ сму́тится душа́ моя́ во гнíві, ми́лості пом’яне́ши.
3 Бог от ю́га при́йдет і Святи́й — із гори́ присíнния ча́сти. Покри́ небеса́ добродíтель Єго́, і хва́ли Єго́ іспо́лнь земля́.
4 І сія́ніє Єго́, я́ко світ, бу́дет, ро́зи в рука́х Єго́, і положи́ любо́в держа́вну крíпости Своє́й.
5 Пред лице́м Єго́ преди́дет сло́во і ізи́дет на по́ле за п’я́ту Єго́.
6 Ста — і подвиже́ся земля́, при́зрі — і раста́яша язи́ци. Сотро́шася го́ри ну́ждею, растая́ша хо́лми вíчнії, ше́ствія вíчная їх.
7 За труд ви́діша селе́нія Ефіо́пская убоя́тся, і кро́ви — земля́ Мадіа́мскія.
8 Єда́ во ріка́х прогніва́єшися, Го́споди, іли́ во ріка́х я́рость Твоя́? Ли в мо́рі стремле́ніє Твоє́? Я́ко вся́деши на ко́ня Своя́, і яжде́ніє Твоє́ спасе́ніє.
9 Наляца́я, наляче́ши лук Свой на ски́петри, глаголе́т Госпо́дь. Ріка́ми разся́дется земля́,
10 узря́т і поболя́т лю́діє. Растача́я во́ди ше́ствія, даде́ бе́здна глас свой, висота́ привидíнія своя́.
11 Воздвиже́ся со́лнце, і луна́ ста в чину́ своє́м. Во світ стрíли Твоя́ по́йдут, во блиста́нії мо́лнія ору́жій Твої́х.
12 Преще́нієм умали́ши зе́млю і я́ростію низложи́ши язи́ки.
13 Ізше́л єси́ на спасе́ніє людíй Свої́х, спасти́ помаза́нния Своя́ прише́л єси́. Вложи́л єси́ во гла́ви беззако́нних смерть, воздви́гл єси́ у́зи да́же до ви́я в коне́ц.
14 Разсíкл єси́ во ізступле́нії гла́ви си́лних, сотрясу́тся в ней; разверзу́т у́зди своя́, я́ко сніда́яй ни́щія тай.
15 І возве́л єси́ на мо́ре коня́ Своя́, смуща́ющая во́ди мно́ги.
16 Сохрани́хся, і убоя́ся се́рдце моє́ от гла́са моли́тв усте́н мої́х. І вни́де тре́пет в ко́сті моя́, і во мні см’яте́ся крíпость моя́. Почíю в день печа́лі моє́я, є́же взийти́ ми в лю́ди прише́лствія моє́го.
17 Зане́ смо́кви пло́да не сотво́рят, і не бу́дет ро́да в виногра́діх. Солже́т дíло масли́нно, і по́ля не сотво́рят я́ди. Оскудíша о́вца от пи́ща, і не бу́дет воло́в при я́слех.
18 Аз же о Го́споді возра́дуюся, возвеселю́ся о Бо́зі, Спа́сі моє́м.
19 Госпо́дь Бог мой — си́ла моя́, і учи́нит но́зі мої́ на соверше́ніє. І на висо́кая возво́дит м’я, побіди́ти ми во пíснех Єго́.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
ПІСНЬ П’Я́ТАЯ
9 От но́щі утреню́єт дух мой к Тебí, Бо́же, зане́ світ — повеле́нія Твоя́ на землí. Пра́вди научíтеся, живу́щії на землí!
10 Преста́ бо нечести́вий, всяк, íже не научи́тся пра́вди на землí, íстини не сотво́рит. Да во́змется нечести́вий, да не ви́дит сла́ви Госпо́дня.
11 Го́споди, висо́ка Твоя́ ми́шца, і не видíша, разумíвше же постидя́тся. За́висть при́ймет лю́ди ненаказа́нния, і ни́ні огнь супоста́ти поя́сть.
12 Го́споди, Бо́же наш, мир дажд нам, вся бо отда́л єси́ нам.
13 Го́споди, Бо́же наш, стяжи́ ни. Го́споди, ра́зві Тебе́ íнаго не вíми і ім’я́ Твоє́ імену́єм.
14 Ме́ртвії же живота́ не іму́т ви́діти, нíже вра́чеве воскреся́т. Сего́ ра́ди наве́л єси́, і погуби́л єси́, і взял єси́ всяк му́жеский пол їх.
15 Приложи́ їм зла́я, Го́споди, приложи́ зла́я сла́вним землí.
16 Го́споди, в печа́лі пом’яну́хом Тя, в печа́лі ма́лій наказа́ніє Твоє́ нам.
17 І я́ко боля́щія приближа́єтся роди́ти, і в бо́лізні своє́й вопія́ше, та́ко би́хом возлюбле́нному Твоє́му.
18 Стра́ха ра́ди Твоє́го, Го́споди, во чре́ві прия́хом і поболíхом, і роди́хом дух спасе́нія, єго́же сотвори́хом на землí. Не паде́мся, но паду́тся живу́щії на землí.
19 Воскре́снут ме́ртвії, і воста́нут, íже во гро́біх, і возвеселя́тся, íже на землí. Роса́ бо, я́же от Тебе́, ісціле́ніє їм єст, земля́ же нечести́вих паде́т.
20 Спупа́йте, лю́діє Мої́, внийдíте во кліть свою́, затворíте двер свою́, укри́йтеся во ма́лі єли́ко, єли́ко, до́ндеже ми́мо іде́т гнів Госпо́день.
ПІСНЬ ШЕ́СТАЯ
2 Возопи́х во печа́лі моє́й ко Го́споду Бо́гу моє́му, і услиша́ м’я. Із чре́ва а́дова вопль мой, усли́шал єси́ глас мой.
3 Вове́ргл м’я єси́ во глубину́ се́рдца мо́рскаго, і рíки обийдо́ша м’я. Вся висоти́ Твоя́ і во́лни Твоя́ на мні прейдо́ша.
4 І аз ріх: отве́ргл м’я єси́ от о́чію Твоє́ю, єда́ приложу́ є́же ви́діти це́рков святу́ю Твою́.
5 Возлія́ся вода́ до душа́ моє́я, бе́здна оби́йде м’я послíдняя.
6 Понре́т глава́ моя́ в разсíлини го́рния, снидо́х в зе́млю, єя́же вере́я єя́ закле́пи вíчниї. І да взи́йдет із істлíнія живо́т мой к Тебí, Го́споди, Бо́же мой.
7 Внегда́ ісчеза́ше от мене́ душа́ моя́, Го́спода пом’яну́х. І да при́йдет к Тебí моли́тва моя́, ко це́ркві святíй Твоє́й.
8 Храня́щії су́єтная і лжа ми́лость свою́ оста́виша.
9 Аз же со гла́сом хвале́нія і ісповіда́нія пожру́ Тебí, єли́ка моли́хся, возда́м Тебí во спасе́ніє моє́ Господе́ві.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
ПІСНЬ СЕ́ДМАЯ
24 Благослове́н єси́, Го́споди, Бо́же оте́ц на́ших, і хва́лно і просла́влено ім’я́ Твоє́ во вíки!
25 Я́ко пра́веден єси́ о всіх, ї́хже сотвори́л єси́ нам, і вся дíла Твоя́ íстинна, і пра́ві пу́тіє Твої́, і всі су́ди Твої́ íстинні.
26 І судби́ íстинни сотвори́л єси́ по всіх, я́же наве́л єси́ на́ ни, і на град святи́й оте́ц на́ших — Ієрусали́м, я́ко íстиною і су́дом наве́л єси́ сíя вся на́ ни гріх ра́ди на́ших.
27 Я́ко согріши́хом і беззаконова́хом отступи́ти от Тебе́,
28 і прегріши́хом во всем. І за́повідій Твої́х не послуша́хом, нíже соблюдо́хом, нíже сотвори́хом, я́коже заповіда́л єси́ нам, да бла́го нам бу́дет.
29 І вся, єли́ка сотвори́л єси́ нам, і вся, я́же наве́л єси́ нам, íстинним су́дом сотвори́л єси́.
30 І преда́л єси́ нас в ру́ки враго́в беззако́нних, ме́рзских отсту́пников, і царе́ві непра́ведному і лука́внійшу па́че всея́ земля́.
31 І ність нам отверсти́ уст, студ і поноше́ніє би́хом рабо́м Твої́м і чту́щим Тя.
32 Не преда́жд нас до конца́ íмене Твоє́го ра́ди, і не разори́ завíта Твоє́го,
33 і не отста́ви ми́лости Твоє́я от нас, Авраа́ма ра́ди возлюбле́ннаго от Тебе́, і за Ісаа́ка раба́ Твоє́го, і Ізра́їля свята́го Твоє́го,
34 íмже глагола́л єси́ умно́жити сíм’я їх, я́ко звíзди небе́сния, і я́ко пісо́к воскра́й мо́ря.
35 Я́ко, Влади́ко, умали́хомся па́че всіх язи́к, і єсми́ смире́ні по всей землí днесь гріхо́в ра́ди на́ших.
36 І ність во вре́м’я се кня́зя, і проро́ка, і во́жда, ні всесожже́нія, ні же́ртви, ні приноше́нія, ні кади́ла, ні мíста, є́же пожрíти пред Тобо́ю і обрісти́ ми́лость.
37 Но душе́ю сокруше́ною і ду́хом смире́ним да прия́ти бу́дем.
38 Я́ко во всесожже́ніїх о́вних і ю́нчих і я́ко во тмах а́гнцов ту́чних, та́ко да бу́дет же́ртва на́ша пред Тобо́ю днесь, і да сконча́єтся по Тебí, я́ко ність сту́да упова́ющим на́ Тя.
39 І ни́ні всліду́єм всім се́рдцем, і бої́мся Тебе́, і íщем лица́ Твоє́го.
40 Не посрами́ нас, но сотвори́ с на́ми по ти́хости Твоє́й і по мно́жеству ми́лости Твоє́я.
41 І ізми́ нас по чудесе́м Твої́м, і дажд сла́ву íмені Твоє́му, Го́споди!
42 І да постидя́тся всі явля́ющії рабо́м Твої́м зла́я,
43 і да постидя́тся от вся́коя си́ли, і крíпость їх да сокруши́тся:
44 і разумíют, я́ко Ти єси́ Госпо́дь, Бог єди́н, і сла́вен по всей вселе́нной.
45 І не преста́ша вве́ргшії їх, слу́ги царе́ві, жгу́ще пещ на́фтою і смоло́ю, і ізгрíбми, і ло́зієм.
46 І разлива́шеся пла́мень над пе́щію на ла́ктя четирдеся́т і де́в’ять.
47 І оби́йде, і пожже́, я́же обріте́ при пе́щі халде́йстій.
48 А́нгел же Госпо́день сни́йде ку́пно с су́щими с Аза́рією в пещ і істрясе́ пла́мень о́гнений от пе́щі,
49 і сотвори́ сре́днеє пе́щі, я́ко вітр роси́ диха́ющій, і не прикосну́ся їх отню́д огнь, нíже оскорби́, нíже стужи́ їм.
50 Тогда́ трíє я́ко єди́ними усти́ поя́ху, і благослов’я́ху, і славля́ху Бо́га в пе́щі, глаголю́ще:
51 Благослове́н єси́, Го́споди Бо́же оте́ц на́ших, і препíтий і превозноси́мий во вíки.
52 І благослове́но ім’я́ сла́ви Твоє́я свято́є, і препíтоє і превозноси́моє во вíки.
53 Благослове́н єси́ в це́ркві святи́я сла́ви Твоє́я, і препíтий і превозноси́мий во вíки.
54 Благослове́н єси́ видя́й бе́здни, сідя́й на Херуви́міх, і препíтий і превозноси́мий во вíки.
55 Благослове́н єси́ на престо́лі сла́ви Ца́рствія Твоє́го, і препíтий і превозноси́мий во вíки.
56 Благослове́н єси́ на тве́рді небе́сній, і препíтий і превозноси́мий во вíки.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
ПІСНЬ О́СМАЯ
в той же ви́ше рече́ной главí Даниї́ла Проро́к
57 Благословíте, вся діла́, Госпо́дня, Го́спода, по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
58 Благословíте, А́нгели Госпо́дні, небеса́ Госпо́дня, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
59 Благословíте, во́ди вся, я́же преви́ше небе́с, вся Си́ли Госпо́дня, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
60 Благословíте, со́лнце і мíсяць, звíзди небе́сния, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
61 Благословíте, всяк дожд і роса́, всі ду́сі, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
62 Благословíте, огнь і вар, сту́день і зной, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
63 Благословíте, ро́си і íней, ле́ди і мраз, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
64 Благословíте, сла́ни і снíзи, но́щі і днíє, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
65 Благословíте, світ і тма, мо́лнія і о́блаци, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
66 Благословíте, земля́, го́ри і хо́лми, і вся прозяба́ющая на ней, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
67 Благословíте, істо́чници, мо́ря і рíки, ки́ти і вся движа́щаяся в вода́х, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
68 Благословíте, вся пти́ця небе́сния, звíріє і всі ско́ти, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
69 Благословíте, сино́ве члове́честії, да благослови́т Ізра́їль Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
70 Благословíте, свяще́нници Госпо́дні, раби́ Госпо́дні, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
71 Благословíте, ду́сі і душа́ пра́ведних, преподо́бнії і смире́нії се́рдцем, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
72 Благословíте, Ана́нія, Аза́рія, Мисаї́л, Го́спода; по́йте і превозносíте Єго́ во вíки. Благословíте, Апо́столи, Проро́ци і Му́ченици Госпо́дні, Го́спода, по́йте і превозносíте Єго́ во вíки.
Благословíм Отца́, і Си́на, і Свята́го Ду́ха, Го́спода, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Хвалíм, благословíм, покланя́ємся Господе́ві, пою́ще і превознося́ще Єго́ во вíки.
ПІСНЬ ДЕВ’Я́ТАЯ
є́же от Луки́ Свята́го Єва́нгелія
(Лк. 1: 46-55)
46 Вели́чит душа́ Моя́ Го́спода,
47 і возрадова́ся дух Мой о Бо́зі, Спа́сі Моє́м.
48 Я́ко при́зрі на смире́ніє раби́ Своє́я, се бо отни́ні блажа́т М’я всі ро́ди.
49 Я́ко сотвори́ Мні вели́чіє Си́лний, і свя́то ім’я́ Єго́.
50 І ми́лость Єго́ в род і род боя́щимся Єго́.
51 Сотвори́ держа́ву ми́шцею Своє́ю, расточи́ го́рдия ми́слію се́рдца їх.
52 Низложи́ си́лния со престо́л і вознесе́ смире́нния,
53 а́лчущия іспо́лни благ і богатя́щияся отпусти́ тща.
54 Восприя́т Ізра́їля, отро́ка Своє́го, пом’яну́ти ми́лості,
55 я́коже глагола́ ко отце́м на́шим, Авраа́му і сíмені єго́ до вíка.
Піснь свята́го Проро́ка Заха́рії
отца́ Предте́чева
отца́ Предте́чева
68 Благослове́н Госпо́дь Бог Ізра́їлев, я́ко посіти́ і сотвори́ ізбавле́ніє лю́дем Свої́м.
69 І воздви́же рог спасе́нія нам в дому́ Дави́дова, отро́ка Своє́го,
70 я́коже глагола́ усти́ святи́х, су́щих от вíка Проро́к Єго́,
71 спасе́ніє от враго́в на́ших і із рук всіх ненавидя́щих нас.
72 Сотвори́ти ми́лость со отци́ на́шими, і пом’яну́ти завíт святи́й Свой –
73 кля́тву, єю́же кля́тся ко Авраа́му, отцу́ на́шему, да́ти нам,
74 без стра́ха, із рук враго́в на́ших ізба́влшеся,
75 служи́ти Єму́ преподо́бієм і пра́вдою пред Ним вся дні живота́ на́шего.
76 І ти, отроча́, Проро́к Ви́шняго нарече́шися, преди́деши бо пред лице́м Госпо́дним, уготова́ти пу́ті Єго́,
77 да́ти ра́зум спасе́нія лю́дем Єго́, во оставле́ніє гріхо́в їх,
78 милосе́рдія ра́ди ми́лости Бо́га на́шего,
79 в ни́хже посіти́ нас Восто́к сви́ше, просвіти́ти во тмі і сíні сме́ртной сідя́щия, є́же напра́вити но́ги на́ша на путь ми́ра.
Кафисма 20 | Зміст | По соверше́нії всего́ Псалти́ра
і Пíсній Мойсе́ових
