Кафи́сма вто́рая
В коне́ц, о та́йніх си́на
2 Ісповíмся Тебí, Го́споди, всім се́рдцем мої́м, повíм вся чудеса́ Твоя́.
3 Возвеселю́ся і возра́дуюся о Тебí, пою́ íмени Твоє́му, Ви́шній.
4 Внегда́ возврати́тися врагу́ моє́му восп’я́т, ізнемогу́т і поги́бнут от лица́ Твоє́го.
5 Я́ко сотвори́л єси́ суд мой і прю мою́. Сіл єси́ на престо́лі, Судя́й пра́вду.
6 Запріти́л єси́ язи́ком, і поги́бе нечести́вий, ім’я́ єго́ потреби́л єси́ во вік і во вік вíка.
7 Врагу́ оскудíша ору́жія в коне́ц, і гра́ди раздруши́л єси́. Поги́бе па́м’ять єго́ с шу́мом.
8 І Госпо́дь во вíки пребива́єт, уготова́ на суд престо́л Свой.
9 І Той су́дит вселе́нной во пра́вду, су́дит лю́дем во правотí.
10 І бисть Госпо́дь прибíжище убо́гому, помо́щник во благовре́м’я, в печа́лех.
11 І да упова́ют на́ Тя зна́ющії ім’я́ Твоє́. Я́ко не оста́вил єси́ взиска́ющих Тя, Го́споди.
12 По́йте Господе́ві, живу́щому в Сіо́ні, возвістíте во язи́ціх начина́нія Єго́,
13 я́ко взиска́я кро́ве їх пом’яну́, не заби́ зва́нія убо́гих.
14 Поми́луй м’я, Го́споди, вижд смире́ніє моє́ от враго́в мої́х, вознося́й м’я от врат сме́ртних.
15 Я́ко да возвіщу́ вся хва́ли Твоя́ во вра́тіх дще́ре Сіо́ня. Возра́дуємся о спасе́нії Твоє́м.
16 Углебо́ша язи́ци в па́губі, ю́же сотвори́ша. В сíті сей, ю́же сокри́ша, ув’я́зе нога́ їх.
17 Зна́єм єст Госпо́дь, судби́ творя́й, в дíлех ру́ку своє́ю ув’язе́ грíшник.
18 Да возвратя́тся грíшници во ад, всі язи́ци, забива́ющії Бо́га!
19 Я́ко не до конца́ забве́н бу́дет ни́щій, і терпíніє убо́гих не поги́бнет до конца́.
20 Воскресни́, Го́споди, да не кріпи́тся человíк, да су́дятся язи́ци пред Тобо́ю!
21 Постави́, Го́споди, законода́вца над ни́ми, да разумíют язи́ци я́ко члове́ци сут.
22 Воску́ю, Го́споди, отступи́л єси́ дале́че, презира́єши во благовре́меніїх, в печа́лех.
23 В го́рдості нечести́ваго возгаря́єтся ни́щій. Ув’яза́ют в совíтех, я́же помишля́ют.
24 Я́ко хва́лим єст грíшний в по́хотех душа́ своє́я, і обидя́й благослови́м.
25 Раздражи́ Го́спода грíшний, по мно́жеству гнíва Своє́го не взи́щет: ність Бо́га пред ним.
26 Оскверня́ются пу́тіє єго́ на вся́коє вре́м’я. От’є́млются судби́ Твоя́ от лица́ єго́. Всім враго́м свої́м одолíєт.
27 Рече́ бо в се́рдці своє́м: «Не подвижу́ся, от ро́да в род без зла».
28 Єму́же кля́тви уста́ єго́ по́лна сут і го́рести, і ле́сти. Под язи́ком єго́ труд і бо́лізнь.
29 Присіди́т в лови́телех с бога́тими в та́йних, є́же уби́ти непови́ннаго. О́ці єго́ на ни́щаго призира́єті.
30 Ло́вит в та́йних, я́ко лев в огра́ді своє́й, ло́вит, восхити́ти убо́гаго, восхити́ти ни́щаго, внегда́ привлещи́ ї в сíті своє́й.
31 Сміри́т ї, прекло́нится і паде́т, єгда́ одолíєт убо́гим.
32 Рече́ бо во се́рдці своє́м: «Заби́ Бог, отврати́ лице́ Своє́, да не ви́дит до конца́».
33 Воскресни́, Го́споди Бо́же мой, да вознесе́тся рука́ Твоя́, не забу́ди ни́щих Свої́х до конца́!
34 Чесо́ ра́ди прогніва́ нечести́вий Бо́га? Рече́ бо во се́рдці своє́м: «Не взи́щет».
35 Ви́диши, я́ко Ти бо́лізнь і я́рость сматря́єши, да преда́н бу́дет в ру́ці Твої́. Тебí оставле́н єст ни́щій, си́ру Ти бу́ди помо́щник.
36 Сокруши́ ми́шцу грíшному і лука́вому, взи́щется гріх єго́ і не обря́щется.
37 Госпо́дь – Цар во вік і во вік вíка; поги́бнете, язи́ци, от земля́ Єго́.
38 Жела́ніє убо́гих услиша́л єси́, Го́споди, уготова́нію се́рдца їх внят у́хо Твоє́.
39 Суди́ си́ру і смире́ну, да не приложи́т пото́м велича́тися человíк на землí.
В коне́ц
1 На Го́спода упова́х, ка́ко глаголе́те душí моє́й: «Превита́й по гора́м, я́ко пти́ца?»
2 Я́ко се грíшници напряго́ша лук, уготова́ша стрíли в ту́лі, состріля́ти во мра́ці пра́вия се́рдцем.
3 Зане́ я́же Ти соверши́л єси́, они́ раздруши́ша. Пра́ведник же что сотвори́? Госпо́дь в Це́ркві святíй Своє́й.
4 Госпо́дь – на небесí престо́л Єго́. О́ці Єго́ на ни́щаго призира́єті, вíжді Єго́ іспита́єті сини́ человíческія.
5 Госпо́дь іспита́єт пра́веднаго і нечести́ваго. Любя́й же непра́вду, ненави́дит своє́я душа́.
6 Одожди́т на грíшники сíті, огнь і жу́пель, і дух бу́рен – часть ча́ша їх.
7 Я́ко пра́веден Госпо́дь і пра́вди возлюби́. Правоти́ видí лице́ Єго́.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
В коне́ц, о о́смой
2 Спаси́ м’я, Го́споди, я́ко оскудí преподо́бний, я́ко умали́шася íстинни от сино́в человíческих.
3 Су́єтная глагола́ ко́йждо ко íскренему своє́му, устни́ льсти́вия во се́рдці, і в се́рдці глагола́ша зла́я.
4 Потреби́т Госпо́дь вся устни́ льсти́вия, і язи́к велерічи́в,
5 ре́кшия: «Язи́к наш возвели́чим, устни́ на́ша при нас сут, кто нам Госпо́дь єст?»
6 «Стра́сти ра́ди ни́щих і воздиха́нія убо́гих ни́ні воскресну́, – глаголе́т Госпо́дь, – положу́ся во спасе́нії, не обиню́ся о нем».
7 Словеса́ Госпо́дня – словеса́ чи́ста, сре́бро раждеже́но, іскуше́но землí, очище́но седмери́цею.
8 Ти, Го́споди, сохрани́ши ни і соблюде́ши ни от ро́да сего́ і во вік.
9 О́крест нечести́вії хо́дят, по висотí Твоє́й умножи́л єси́ сини́ человíческія.
В коне́ц
2 Доко́лі, Го́споди, забу́диши м’я до конца́?
3 Доко́лі отвраща́єши лице́ Своє́ от мене́? Доко́лі положу́ совíти в душí моє́й, бо́лізні в се́рдці моє́м день і нощ? Доко́лі вознесе́тся враг мой на́ м’я?
4 При́зри і усли́ши м’я, Го́споди Бо́же мой, просвіти́ о́ці мої́, да не когда́ усну́ во смерть!
5 Да не когда́ рече́т враг мой: «Укріпи́хся нань!» стужа́ющії ми возра́дуются, а́ще ся подвижу́.
6 Аз же на ми́лость Твою́ упова́х, возра́дуєтся се́рдце моє́ о спасе́нії Твоє́м! Воспою́ Господе́ві, благодія́вшему мні, і пою́ íмені Го́спода Ви́шняго.
1 Рече́ безу́мний во се́рдці своє́м: «Ність Бо́га!» Растлíша і омрази́шася в начина́ніїх; ність творя́й благости́ню, ність до єди́наго!
2 Госпо́дь с небесе́ прини́че на сини́ человíческія 1, ви́діти, а́ще єст разуміва́яй іли́ взиска́яй Бо́га.
3 Всі уклони́шася, вку́пі неключи́мі би́ша; ність творя́й благости́ню, ність до єди́наго.
4 Ні ли разумíют всі діла́ющії безако́ніє, сніда́ющії лю́ди моя́ вмíсто хлíба, Го́спода не призва́ша?
5 Та́мо убоя́шася стра́ха, іде́же не бі стра́ха, я́ко Госпо́дь в ро́ді пра́ведних.
6 Совíт ни́щаго постиди́сте, я́ко Госпо́дь упова́ніє єго́ єст.
7 Кто дасть от Сіо́на спасе́ніє Ізра́їлево?
8 Внегда́ возврати́т Госпо́дь пліне́ніє людíй Свої́х, возра́дуєтся Іа́ков і возвесели́тся Ізра́їль.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
В коне́ц
2 Го́споди, кто обита́єт в жи́лищі Твоє́м? Ли кто всели́тся во святу́ю гору́ Твою́?
3 Ходя́й бес поро́ка і діла́яй пра́вду, глаголя́й íстину в се́рдці своє́м.
4 І́же не ульсти́ язи́ком свої́м і не сотвори́ íскренему своє́му зла, і поноше́нія не прия́ть на бли́жняя своя́.
5 Уничиже́н єст пред ним лука́вий, боя́щия же ся Го́спода сла́вит, клени́йся íскренему своє́му і не отміта́яйся.
6 І́же сре́бра своє́го не даде́ в ли́хву і мзди на непови́нних не прия́т. Творя́й сíя не подви́гнется во вік!
1 Сохрани́ м’я, Го́споди, я́ко на́ Тя упова́х!
2 Ріх Господе́ві: «Госпо́дь мой єси́ Ти, я́ко благи́х мої́х не требу́єши!»
3 Святи́м, íже сут на землí Єго́, удиви́ Госпо́дь вся хотíнія Своя́ в них.
4 Умножи́шася не́мощі їх, по сих ускори́ша, не соберу́ собо́ров їх от кро́вій, ні пом’яну́ же іме́н їх устна́ма мої́ма.
5 Госпо́дь – часть достоя́нія моє́го і ча́ша моє́я, Ти єси́ устроя́й достоя́ніє моє́ мні.
6 Ю́жа допадо́ша ми в держа́вних мої́х, íбо достоя́ніє моє́ держа́вно ми єст.
7 Благословлю́ Го́спода, вразуми́вшаго м’я, єще́ же і до но́щі наказа́ м’я утро́ба моя́.
8 Предзрíх Го́спода пре́до мно́ю ви́ну, я́ко оде́сную мене́ єст, да́ ся не подви́жу.
9 Сего́ ра́ди возвесели́ся се́рдце моє́ і возра́довася язи́к мой, єще́ же і плоть моя́ всели́тся на упова́нії,
10 я́ко не остави́ши душа́ моє́я во а́ді, ні даси́ же преподо́бному Своє́́му ви́діти істлíнія.
11 Сказа́л ми єси́ пу́ті живота́, ісполни́ши м’я весе́лія с лице́м Твої́м. Красота́ в десни́ці Твоє́й в коне́ц.
1 Усли́ши, Го́споди, пра́вду мою́, во́ньми моле́нію моє́му, внуши́ моли́тву мою́ не во устна́х льсти́вих!
2 От лица́ Твоє́го судба́ моя́ ізи́йдет, о́ці мої́ да ви́діти правоти́.
3 Іскуси́л єси́ се́рдце моє́, посіти́л єси́ но́щію. Іскуси́л м’я єси́, і не обріте́ся во мні непра́вда.
4 Я́ко да не возглаголю́т уста́ моя́ діл человíческих, за словеса́ усте́н Твої́х аз сохрани́х пу́ті жесто́кі.
5 Соверши́ стопи́ моя́ во стезя́х Твої́х, да не подви́жутся стопи́ моя́.
6 Аз возва́х, я́ко услиша́л м’я єси́, Бо́же. Приклони́ у́хо Твоє́ мні і усли́ши глаголи́ моя́.
7 Удиви́ ми́лості Твоя́, спаса́яй упова́ющих на́ Тя от противя́щихся десни́ци Твоє́й.
8 Сохрани́ м’я, Го́споди, я́ко зіни́цу о́ка, во кро́ві кри́лу Твоє́ю покри́єши м’я.
9 От лица́ нечести́вих, остра́стших м’я. Вра́зі мої́ ду́шу мою́ удержа́ша.
10 Тук свой затвори́ша, уста́ їх глагола́ша горди́ню.
11 Ізгоня́щії м’я ни́ні обийдо́ша м’я, о́чі свої́ возложи́ша уклони́ти на зе́млю.
12 Об’я́ша м’я, я́ко лев, гото́в на лов, і я́ко ски́мен, обита́яй в та́йних.
13 Воскресни́, Го́споди, предвари́ я, і запни́ їм! Ізми́ ду́шу мою́ от нечести́вих, ору́жіє Твоє́ – от враго́в руки́ Твоє́я,
14 Го́споди, от маль от земля́ разділи́ я в животí їх, і сокрове́нних Твої́х ісполни́ся утро́ба їх; насити́шася сино́в і оста́виша оста́нки младе́нцем свої́м.
15 Аз же во пра́вді явлю́ся лицу́ Твоє́му, насищу́ся, внегда́ яви́т ми ся сла́ва Твоя́.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Трисвято́є і по О́тче наш. Тропарí покая́нні:
Об’я́тія О́тча отверсти́ ми потщи́ся, блу́дні ізжди́х моє́ жи́тіє, но на неістощева́ємоє бога́тство щедро́т Твої́х, Спа́се, взира́ю, ни́ні обнища́вшаго се́рдца моє́го не пре́зри, Тебí бо покая́нієм вопію́: согріши́х, О́тче, на не́бо і пред Тобо́ю.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху.
Блу́днаго поревнова́в дія́нію, того́ покая́нія не стяжа́х, Преблаги́й Го́споди, возврати́ м’я, во́лею заблу́ждшаго, і очи́сти м’я от скве́рни прегріше́ній мої́х Богоро́дици ра́ди, вопію́щаго Ти: согріши́х, О́тче, на не́бо і пред Тобо́ю.
І ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Моли́тву Свої́х рабо́в прийми́, Богоро́дице Дíво, і ізба́ви нас от вся́кія біди́, я́ко Ро́ждшія Христа́, Спа́са і Іскупи́теля душ на́ших.
Го́споди, поми́луй (четирдеся́т).
І́же немо́лчними пíнії і непреста́нними славосло́вії во ви́шних от святи́х Сил воспіва́ємий, ісполни́ уста́ моя́ Твоє́го хвале́нія, є́же да́ти вели́чіє íмені Твоє́му свято́му. Озари́ мой ум і се́рдце благода́тію Твоє́ю, і дажд ми во íстині храни́ти за́повіді Твоя́, да сподоблю́ся ча́сти наслíдія святи́х Твої́х во Ца́рствії Твоє́м. Сподоби́ м’я досто́йна би́ти Твої́х да́ров, íже в настоя́щем вíці бога́тно пода́л ми єси́ і ї́хже в бу́дущем сокри́л єси́ лю́бящим Тя. Моли́твами Пречи́стия Влади́чиці на́шея Богоро́диці і всіх святи́х Твої́х, я́ко Благослове́н єси́ во вíки віко́в. Амíнь.
Кафисма 1 | Зміст | Кафисма 3
- В оригіналі — члове́ческія. [↩]
