Кафи́сма двана́десятая
1 Приклони́, Го́споди, у́хо Твоє́, і усли́ши м’я, я́ко нищ і убо́г єсм аз.
2 Сохрани́ ду́шу мою́, я́ко преподо́бен єсм, спаси́ раба́ Твоє́го, Бо́же мой, упова́ющаго на́ Тя.
3 Поми́луй м’я, Го́споди, я́ко к Тебí воззову́ вес день.
4 Возвесели́ ду́шу раба́ Твоє́го, я́ко к Тебí взях ду́шу мою́.
5 Я́ко Ти, Го́споди, Благ, і Долготерпели́в, і Многоми́лостив всім призива́ющим Тя.
6 Внуши́, Го́споди, моли́тву мою́, во́ньми гла́су моле́нія моє́го.
7 В день печа́лі моє́я возва́х к Тебí, я́ко усли́шал м’я єси́.
8 Ність подо́бен Тебí в бо́зіх, Го́споди, і ність по діло́м Твої́м.
9 Всі язи́ци, єли́ки сотвори́л єси́, при́йдут і покло́нятся пред Тобо́ю, Го́споди, і просла́в’ят ім’я́ Твоє́,
10 я́ко ве́лій єси́ Ти і творя́й чудеса́, Ти єси́ — Бог єди́н
11 Наста́ви м’я, Го́споди, на путь Твой, і пойду́ во íстинні Твоє́й, да возвесели́тся се́рдце моє́ боя́тися íмени Твоє́го.
12 Ісповíмся Тебí, Го́споди Бо́же мой, всім се́рдцем мої́м, і просла́влю ім’я́ Твоє́ во вік.
13 Я́ко ми́лость Твоя́ ве́лія на мні, і ізба́вил єси́ ду́шу мою́ от а́да преіспо́дняго.
14 Бо́же, законопресту́пници воста́ша на́ м’я, і со́ньм держа́вних взиска́ша душа́ моє́я, і не предложи́ша Тебе́ пред собо́ю.
15 І Ти, Го́споди Бо́же мой, Ще́дрий і Ми́лостивий, Долготерпе́ливий, і Многоми́лостивий, і І́стинний.
16 При́зри на́ м’я і поми́луй м’я. Дажд держа́ву Твою́ отро́ку Твоє́му, і спаси́ си́на раби́ Твоє́я.
17 Сотвори́ со мно́ю зна́меніє во бла́го, і да ви́дят ненавидя́щії м’я, і постидя́тся, я́ко Ти, Го́споди, помо́гл ми, і утіши́л м’я єси́.
2 Основа́нія єго́ на гора́х святи́х, лю́бит Госпо́дь вра́та Сіо́ня па́че всіх селе́ній Іа́ковлих.
3 Пресла́вная глагола́шася о Тебí, гра́де Бо́жий.
4 Пом’яну́ Раа́в і Вавило́на свіду́щим м’я, і се іноплеме́нници, і Тир, і лю́діє ефіо́пстії — сíї би́ша та́мо.
5 Ма́ти Сіо́н — рече́т члове́к, і члове́к роди́ся в нем, і Сам основа́ ї Ви́шній.
6 Госпо́дь повíсть во кни́гах лю́дем і кня́зем сим, би́вшим в нем.
7 Я́ко веселя́щимся всім жи́лище в Тебí.
В коне́ц о Маєле́фі, є́же отвіща́ти.
Ра́зума Ема́на ізраїлтяни́на
2 Го́споди, Бо́же спасе́нія моє́го, во дні возва́х, і в но́щі пред Тобо́ю.
3 Да вни́йдет пред Тя моли́тва моя́, приклони́ у́хо Твоє́ к моле́нію моє́му,
4 я́ко ісполни́ся зол душа́ моя́, і живо́т мой а́ду приближи́ся.
5 Привміне́н бих с нисходя́щими в ров, бих, я́ко члове́к без по́мощи.
6 Во ме́ртвих сво́бод, я́ко язве́нії, спя́щії во гро́біх, ї́хже не пом’яну́л єси́ ктому́, і тíї от руки́ Твоє́я отринове́ні би́ша.
7 Положи́ша м’я в ро́ві преіспо́днім, в те́мних і сíні сме́рти.
8 На мні утверди́ся я́рость Твоя́, і вся во́лни Твоя́ наве́л єси́ на́ м’я.
9 Уда́лил єси́ зна́ємих мої́х от мене́, положи́ша м’я ме́рзость Себí, преда́н бих і не ісхождаа́х.
10 О́ці мої́ ізнемого́сті от нищети́, возва́х к Тебí, Го́споди, вес день, воздíх к Тебí ру́ці мої́.
11 Єда́ ме́ртвими твори́ши чудеса́? Ли вра́чеве воскреся́т, і ісповідя́тся Тебí?
12 Єда́ повíсть кто во гро́біх ми́лость Твою́, і íстину Твою́ — в поги́белі?
13 Єда́ позна́на бу́дут во тмі чудеса́ Твоя́, і пра́вда Твоя́ — в землí забве́нній?
14 І аз к Тебí, Го́споди, возва́х, і у́тро моли́тва моя́ предва́рит Тя.
15 Вску́ю, Го́споди, отрíєши ду́шу мою́, отвраща́єши лице́ Твоє́ от мене́?
16 Нищ єсм аз, і во тру́діх от ю́ности моє́я: возне́с же ся, смири́хся і ізнемого́г.
17 На мні прейдо́ша гнíви Твої́, устраше́нія Твоя́ возмути́ша м’я.
18 Обидо́ша м’я, я́ко вода́, вес день одержа́ша м’я вку́пі.
19 Удали́л єси́ от мене́ дру́га і íскрняго, і зна́ємих мої́х — от стра́стій.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
2 Ми́лості Твоя́, Го́споди, во вік воспою́, в род і род возвіщу́ íстинну Твою́ усти́ мої́ми.
3 Я́ко рекл єси́: «Во вік ми́лость сози́ждется, на небесе́х уготова́єтся íстина Твоя́».
4 «Завіща́х завíт ізбра́нним Мої́м, кля́хся Дави́ду, рабу́ Моє́му:
5 до вíка уготова́ю сíм’я твоє́, і сози́жду в род і род престо́л твой».
6 Ісповідя́т небеса́ чудеса́ Твоя́, Го́споди, і íстину Твою́ — в це́ркві святи́х.
7 Я́ко кто во о́блаціх уравни́тся Господе́ві, уподоби́тся Господе́ві в сина́х Бо́жіїх?
8 Бог, прославля́ємий в совíті святи́х, ве́лій і стра́шен єст над всíми о́крестними Єго́.
9 Го́споди Бо́же Сил, кто подо́бен Тебí? Си́лен єси́, Го́споди, і íстина Твоя́ о́крест Тебе́.
10 Ти владíєши держа́вою мо́рскою, возмуще́ніє же волн єго́ Ти укроча́єши.
11 Ти смири́л єси́, я́ко язве́на, го́рдаго, ми́шцею си́ли Твоє́я разгна́л єси́ враги́ Твоя́.
12 Твоя́ сут небеса́, і Твоя́ єст земля́, вселе́нную і ісполне́ніє єя́ Ти основа́л єси́.
13 Сíвер і мо́ре Ти созда́л єси́, Фаво́р і Єрмо́н о íмени Твоє́м возра́дуєтася.
14 Твоя́ ми́шца со си́лою, да утверди́тся рука́ Твоя́, да вознесе́тся десни́ца Твоя́!
15 Пра́вда і судба́ — уготова́ніє престо́ла Твоє́го, ми́лость і íстина — преди́деті пред лице́м Твої́м.
16 Блаже́ні лю́діє, вíдущії воскликнове́ніє: Го́споди, во свíті лица́ Твоє́го по́йдут.
17 І о íмени Твоє́м возра́дуются вес день, і пра́вдою Твоє́ю вознесу́тся,
18 я́ко похва́ла си́ли їх — Ти єси́, і во благоволе́нії Твоє́м вознесе́тся рог наш.
19 Я́ко Госпо́днє єст заступле́ніє, і Свята́го Ізра́їля, Царя́ на́шего.
20 Тогда́ глагола́л єси́ в видíнії сино́м Твої́м і рекл єси́: «Положи́х по́мощ на си́лнаго, вознесо́х ізбра́ннаго от людíй Мої́х.
21 Обріто́х Дави́да, раба́ Моє́го, єле́ом святи́м Мої́м помаза́х ї.
22 І́бо рука́ Моя́ засту́пит ї, і ми́шца Моя́ укріпи́т ї.
23 Нічто́же успíєт враг нань, і син беззако́нія не прило́жит озлоби́ти єго́.
24 Іссіку́ от лица́ єго́ враги́ єго́, і ненавидя́щия єго́ побіжду́.
25 І íстина Моя́, і ми́лость Моя́ с ним, і о íмени Моє́м вознесе́тся рог єго́.
26 І положу́ на мо́рі ру́ку єго́, і на ріка́х — десни́цу єго́.
27 Той воззове́т М’я: “Оте́ц мой єси́ Ти, Бог мой і засту́пник спасе́нія моє́го!”
28 І Аз перве́нца положу́ єго́, висо́ка па́че царе́й зе́мних.
29 Во вік сохраню́ єму́ ми́лость Мою́, і завíт Мой вíрен єму́.
30 І положу́ во вік вíка сíм’я єго́, і престо́л єго́, я́ко днíє не́бу.
31 А́ще оста́в’ят сино́ве єго́ За́кон Мой і в судба́х Мої́х не по́йдут,
32 а́ще оправда́нія Моя́ оскверня́т і за́повідій Мої́х не сохраня́т,
33 посіщу́ жезло́м беззако́нія їх, і ра́нами — непра́вди їх.
34 Ми́лости же Моє́я не разорю́ от них, ні преврежду́ во íстині Моє́й.
35 Ні оскверню́ же завíта Моє́го, і ісходя́щих от уст Мої́х не отве́ргуся.
36 Єди́ною кля́хся во свято́є Моє́, а́ще Дави́ду солгу́?
37 Сíм’я єго́ во вік пребу́дет, і престо́л єго́, я́ко со́лнце пре́до Мно́ю.
38 І, я́ко луна́, соверше́нна во вік, і свіди́тель на небесí вíрен».
39 Ти же отрину́л єси́ і уничижи́л, негодова́л єси́ помаза́ннаго Твоє́го.
40 Разори́л єси́ завíт раба́ Твоє́го, оскверни́л єси́ на землí святи́ню єго́.
41 Разори́л єси́ вся опло́ти єго́, положи́л єси́ тве́рдая єго́ страх.
42 Расхища́ху єго́ всі мимоходя́щії путе́м, бисть поноше́ніє сосíдом свої́м.
43 Возви́сил єси́ десни́цу стужа́ющих єму́, возвесели́л єси́ вся враги́ єго́.
44 Возврати́л єси́ по́мощ ору́жія єго́, і не заступи́л єси́ єго́ во бра́ні.
45 Разори́л єси́ от очище́нія єго́ престо́л єго́ на зе́млю пове́ргл єси́.
46 Умали́л єси́ дні вре́мени єго́, облія́л єси́ ї сту́дом.
47 Доко́лі, Го́споди, отвраща́єшися в коне́ц, раждеже́тся, я́ко огнь, гнів Твой?
48 Пом’яни́, кой мой соста́в: єда́ бо всу́є созда́л єси́ вся сини́ члове́ческія?
49 Кто єст члове́к, íже поживе́т і не у́зрит сме́рти, ізба́вит ду́шу свою́ із руки́ а́дови?
50 Где сут ми́лості Твоя́ дре́вняя, Го́споди, íмиже кля́лся єси́ Дави́ду во íстині Твоє́й?
51 Пом’яни́, Го́споди, поноше́ніє рабо́в Твої́х, є́же удержа́х в ня́дрі моє́м мно́гих язи́к,
52 íмже поноси́ша вра́зі Твої́, Го́споди, íмже поноси́ша ізміне́ніє Христа́ Твоє́го.
53 Благослове́н Госпо́дь во вік! Бу́ди, бу́ди.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
2 Го́споди, прибíжище бил єси́ нам в ро́ді і ро́ді.
3 Пре́жде да́же гора́м не би́ти, і созда́тися землí і вселе́нній — і от вíка, і до вíка Ти єси́.
4 Не отврати́ члове́ка во смире́ніє, і рекл єси́: «Обратíтеся, сино́ве члове́честії!»
5 Я́ко ти́сяща літ пред очи́ма Твої́ма, Го́споди, я́ко день вчера́шній, íже ми́мо іде́, і стра́жа но́щная.
6 Уничиже́нія лíта їх бу́дут; у́тро, я́ко трава́, ми́мо іде́т, у́тро да процвіте́т і пре́йдет, на ве́чер да отпа́дет, ожестíєт і ісхне́т.
7 Я́ко ісчезо́хом гнíвом Твої́м, і я́ростію Твоє́ю см’ято́хомся.
8 Положи́л єси́ беззако́нія на́ша пред Собо́ю, вік наш во просвіще́ніє лица́ Твоє́го.
9 І́бо всі днíє на́ші оскудíша, і гнíвом Твої́м ісчезо́хом.
10 Лíта на́ша, я́ко паучи́на, поуча́хуся, днíє літ на́ших, в ни́хже седмдеся́т літ, а́ще же в си́лах — осмдеся́т літ, і мно́жає їх — труд і бо́лізнь, я́ко при́йде кро́тость на́ ни, і нака́жемся.
11 Кто совíсть держа́ву гнíва Твоє́го, і от стра́ха Твоє́го я́рость Твою́ ізчести́?
12 Десни́цу Твою́ та́ко скажи́ ми, і окова́нния се́рдцем во му́дрості!
13 Обрати́ся, Го́споди, доко́лі? І умоле́н бу́ди на раби́ Твоя́.
14 Ісполни́хомся зау́тра ми́лости Твоє́я, Го́споди, і возрадова́хомся, і возвесели́хомся.
15 Во вся дні на́ша возвесели́хомся, за дні, в ня́же смири́л ни єси́, і лíта, в ня́же ви́діхом зла́я.
16 І при́зри на раби́ Твоя́, і на дíла Твоя́, і наста́ви сини́ їх.
17 І бу́ди свíтлость Го́спода Бо́га на́шего на нас, і дíла рук на́ших іспра́ви на нас, і дíло рук на́ших іспра́ви.
1 Живи́й в по́мощі Ви́шняго, во кро́ві Бо́га небе́снаго водвори́тся.
2 Рече́т Господе́ві: «Засту́пник мой єси́ і Прибíжище моє́, Бог мой, і упова́ю Нань».
3 Я́ко Той ізба́вит тя от сíти ло́вча і от словесе́ м’яте́жна.
4 Пле́щма Свої́ма осíнит тя, і под кри́лі Єго́ надíєшися, ору́жієм оби́йдет тя íстина Єго́.
5 Не убої́шися от стра́ха но́щнаго, от стріли́, летя́щія во дні,
6 от ве́щі, во тмі преходя́щия, от сря́ща і бíса полу́деннаго.
7 Паде́т от стра́ни твоє́я ти́сяща, і тма оде́сную тебе́, к тебí же не приближи́тся.
8 Оба́че очи́ма свої́ма смотри́ши і воздая́ніє грíшником узри́ши,
9 я́ко Ти, Го́споди, упова́ніє моє́, Ви́шняго положи́л єси́ прибíжище твоє́.
10 Не при́йдет к тебí зло, і ра́на не прибли́жится телесí твоє́му.
11 Я́ко А́нгелом Свої́м заповíсть о тебí сохрани́ти тя во всіх путе́х твої́х.
12 На рука́х во́змут тя, да не когда́ преткне́ши о ка́мень но́гу Твоє́ю.
13 На а́спиду і васили́ска наступи́ши і попере́ши лва і змія́.
14 «Я́ко на́ М’я упова́, і ізба́влю ї, покри́ю єго́, я́ко позна́ ім’я́ Моє́.
15 Воззове́т ко Мні, — і усли́шу єго́, с ним єсм во ско́рбі, ізму́ ї і просла́влю єго́.
16 Долгото́ю дній ісполню́ ї і явлю́ єму́ спасе́ніє Моє́».
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Трисвято́є і по О́тче наш. Тропарí покая́нні:
Ми́тареву покая́нію не поревнова́в і, я́ко блу́дница, слез не íмам, і недосто́їн єсм от жестосе́рдія тако́ваго ісправле́нія. Но Ти Свої́м милосе́рдієм спаси́ м’я, Го́споди.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху.
Хри́сте Бо́же, свіди́й та́йная, не обину́яйся, Судіє́, ізба́ви м’я пла́менния му́ки, я́ко єди́н єси́ Милосе́рд.
І ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Превозше́дши Си́ли Небе́сния, яви́лася єси́ Це́ркві Бо́жія, Благослове́нная Богоро́дице, Ро́ждшая Христа́, Спа́са душа́м на́шим.
Го́споди, поми́луй (четирдеся́т).
Бо́же і О́тче! Что реку́ ко пучи́ні Твої́х щедро́т? Ка́ко удивлю́ся бе́здні Твоє́я бла́гости? По сему́ бо вели́ко єст человіколю́біє Твоє́, Го́споди. Я́ко і недосто́йних нас су́щих зове́ши, і поги́бших íщеши, і отча́явшихся утіша́єши. Найпа́че же мні поги́бшему су́щу во грісíх мої́х і отча́явшемуся і ні єди́но бла́го сотво́ршему, но і безчисле́нно пред Тобо́ю согріши́вшему во нечистота́х же пло́тьских і в íних безчисле́нних зло́бах пожи́вшу, — не по беззако́ніям мої́м сотвори́л єси́, нíже по гріхо́м мої́м возда́л єси́, но і неісче́тния да́ри і благода́ті на спасе́ніє моє́ устро́їл єси́. О всіх і за вся, і во всіх воспіва́ю, благословлю́, славословлю́ Тя, і благодарю́ Твою́ бла́гость. Я́ко Ми́лостив і Человіколю́бец Бог єси́, і Тебí сла́ву недосто́йними устна́ми, і хвале́ніє, і благодаре́ніє к сим же і поклоне́ніє возсила́ю, Отцу́, со Єдиноро́дним Ти і со Присносу́щним Си́ном і со Пресвяти́м, Благи́м і Животворя́щим Ти Ду́хом, ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́в. Амíнь.
Кафисма 11 | Зміст | Кафисма 13
