Кафи́сма деся́тая
і пе́рвих пліне́нних, не надпи́сан от євре́й
1 На́ Тя, Го́споди, упова́х, да не постижду́ся во вік!
2 Пра́вдою Твоє́ю ізба́ви м’я і ізми́ м’я, приклони́ ко мні у́хо Твоє́ і спаси́ м’я.
3 Бу́ди ми в Бо́га Защити́теля і в мíсто крíпко, є́же спасти́ м’я, я́ко утвержде́ніє моє́ і прибíжище моє́ єси́ Ти.
4 Бо́же мой, ізми́ м’я із ру́ки грíшнаго, із руки́ законопресту́пнаго і обидя́щаго.
5 Я́ко Ти єси́ терпíніє моє́, Го́споди, Го́споди, упова́ніє моє́ от ю́ности моє́я.
6 В Тебí утверди́хся от утро́би, от чре́ва ма́тере моє́я Ти єси́ мой покрови́тель, о Тебí пíніє моє́ ви́ну.
7 Я́ко чу́до бих мно́гим, і Ти помо́щник мой крíпок.
8 Да ісполня́тся уста́ моя́ похва́ли, я́ко да воспою́ сла́ву Твою́, вес день — велелíпоту Твою́.
9 Не отверзи́ мене́ во вре́м’я ста́рости, внегда́ ісчеза́ти крíпости моє́й, не оста́ви мене́,
10 я́ко рíша вра́зі мої́ мні, і стрегу́щії ду́шу мою́ совіща́ша вку́пі,
11 глаголю́ще: «Бог оста́вил єст єго́, поженíте і імíте єго́, я́ко ність ізбавля́яй».
12 Бо́же мой, не удали́ся от мене́, Бо́же мой, в по́мощ мою́ во́ньми.
13 Да постидя́тся і іще́знут оклевета́ющії ду́шу мою́, да облеку́тся в студ і срамоту́ íщущії зла́я мні.
14 Аз же всегда́ упова́ю на́ Тя і приложу́ на вся́ку похва́лу Твою́.
15 Уста́ моя́ возвістя́т пра́вду Твою́, вес день — спасе́ніє Твоє́, я́ко не позна́х кни́жная.
16 Вни́ду в си́лі Госпо́дні; Го́споди, пом’яну́ пра́вду Тебе́ єди́наго.
17 Бо́же мой, я́же научи́л м’я єси́ от ю́ности моє́я, і дони́ні возвіщу́ чудеса́ Твоя́.
18 І да́же до ста́рости і ма́терства, Бо́же мой, не оста́ви мене́, до́ндеже возвіщу́ ми́шцу Твою́ ро́ду всему́ гряду́щому.
19 Си́лу Твою́ і пра́вду Твою́, Бо́же, да́же до ви́шних, я́же сотвори́л ми єси́ вели́чія. Бо́же, кто подо́бен Тебí?
20 Єли́ки яви́л ми єси́ ско́рбі мно́гі і зли, і, обра́щся, оживи́л м’я єси́, і от бездн земля́ возве́л м’я єси́.
21 Умножи́л єси́ на мні вели́чествіє Твоє́, і, обра́щся, утіши́л м’я єси́, і от бездн земля́ па́ки возве́л м’я єси́.
22 І́бо аз ісповíмся Тебí в лю́дех, Го́споди, в сосу́діх псало́мских íстину Твою́, Бо́же, пою́ Тебí в гу́слех, Святи́й Ізра́їлев.
23 Возра́дуєтіся устнí мої́, єгда́ пою́ Тебí, і душа́ моя́, ю́же єси́ ізба́вил.
24 Єще́ же і язи́к мой вес день поучи́тся пра́вді Твоє́й, єгда́ постидя́тся і посрам’я́тся íщущії зла́я мні.
1 Бо́же, суд Твой царе́ві дажд, і пра́вду Твою́ — си́ну царе́ву:
2 суди́ти лю́дем Твої́м во пра́вді, і ни́щим Твої́м — в судí.
3 Да воспри́ймут го́ри мир люде́м, і хо́лми — пра́вду.
4 Су́дит ни́щим лю́дским, і спасе́т сини́ убо́гих, і смири́т клеве́тника.
5 І пребу́дет с со́лнцем і пре́жде луни́ ро́да ро́дов.
6 Сни́дет, я́ко дожд на ру́но, і я́ко ка́пля ка́плющая на зе́млю.
7 Восія́єт во днех єго́ пра́вда і мно́жество ми́ра, до́ндеже оти́мется луна́.
8 І облада́єт от мо́ря до мо́ря, і от рік — до коне́ц вселе́нния.
9 Пред ним припа́дут ефіопля́не, і вра́зі єго́ персть поли́жут.
10 Ца́ріє Фарсíйстії і о́строви да́ри принесу́т, ца́ріє Арави́тстії і Са́ва да́ри приведу́т.
11 І покло́нятся єму́ всі ца́ріє зе́мстії, всі язи́ци поработа́ют єму́.
12 Я́ко ізба́ви ни́ща от си́лна, і убо́га, єму́же не бі помо́щника.
13 Пощади́т ни́ща і убо́га і душа́ убо́гих спасе́т.
14 От ли́хви і от непра́вди ізба́вит душа́ їх, і че́стно ім’я́ єго́ пред ни́ми.
15 І жив бу́дет, і да́стся єму́ от зла́та Аравíйска, і помо́лятся о нем ви́ну, вес день благослов’я́т ї.
16 Бу́дет утвержде́ніє на землí на ве́рсіх гор, презнесе́тся па́че Лива́на плод єго́, і процвіту́т от гра́да, я́ко трава́ зе́мная.
17 Бу́дет ім’я́ єго́ благослове́но во вíки, пре́жде со́лнца пребива́єт ім’я́ єго́, і благослов’я́тся о нем вся колíна зе́мная, всі язи́ци ублажа́т ї.
18 Благослове́н Госпо́дь, Бог Ізра́їлев, творя́й чудеса́ єди́н!
19 І благослове́но ім’я́ сла́ви Єго́ во вік і во вік вíка. І іспо́лнится сла́ви Єго́ вся земля́! Бу́ди, бу́ди.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
1 Коль благ Бог Ізра́їлев пра́вим се́рдцем!
2 Мні же вма́лі не подвижа́стіся но́зі, вма́лі не пролія́шася стопи́ моя́,
3 я́ко возревнова́х на беззако́нния, мир грíшников зря.
4 Я́ко ність восклоне́нія в сме́рті їх, і утвержде́нія в ра́ні їх.
5 Во тру́діх члове́ческих ні суть, і со члове́ки не при́ймут ран.
6 Сего́ ра́ди удержа́ їх горди́ні до конца́, одія́шася непра́вдою і нече́стієм свої́м.
7 Ізи́дет, я́ко іс ту́ка, непра́вда їх, прейдо́ша в любо́в се́рдца.
8 Поми́слиша і глагола́ша в лука́встві, непра́вду во висоту́ глагола́ша.
9 Положи́ша на небесí уста́ своя́, і язи́к їх пре́йде по землí.
10 Сего́ ра́ди обратя́тся лю́діє Мої́ сíмо, і днíє іспо́лнь обря́щутся в них,
11 і рíша: «Ка́ко увíді Бог? І а́ще єст ра́зум во Ви́шнем?»
12 Се сíї грíшници і гобзу́ющії во вік, удержа́ша бога́тство.
13 І ріх: «Єда́ всу́є оправди́х се́рдце моє́ і уми́х в непови́нних ру́ці мої́,
14 і бих язве́н вес день, і обличе́ніє моє́ на у́трених?»
15 А́ще глагола́х: «Повíм та́ко», — се ро́ду сино́в Твої́х, єму́же обіща́хся.
16 І непщева́х разумíти: се труд єст пре́до мно́ю.
17 До́ндеже вни́ду во святи́ло Бо́жіє і разумíю во послíдняя їх.
18 Оба́че за льще́нія їх, положи́л єси́ їм зла́я, низложи́л я єси́, внегда́ разгордíшася.
19 Ка́ко би́ша в запустíніє! Внезаа́пу ісчезо́ша, погибо́ша за беззако́ніє своє́.
20 Я́ко со́ніє воста́ющаго, Го́споди, во гра́ді Твоє́м о́браз їх уничижи́ши.
21 Я́ко раждеже́ся се́рдце моє́, і утро́би моя́ ізміни́шася,
22 і аз уничиже́н, і не разумíх, ско́тен бих у Тебе́.
23 І аз ви́ну с Тобо́ю, удержа́л єси́ ру́ку де́сную мою́.
24 І во совíті Твоє́м наста́вил м’я єси́, і со сла́вою прия́л м’я єси́.
25 Что́ бо ми єст на небесí? І от Тебе́ что́ восхотíх на землí?
26 Іщезе́ се́рдце моє́ і плоть моя́, Бо́же се́рдца моє́го і часть моя́, Бо́же, во вік.
27 Я́ко се удаля́ющії ся от Тебе́ поги́бнут, потреби́л єси́ вся́каго любодíюшаго от Тебе́.
28 Мні же приліпля́тися Бо́гові — бла́го єст, полага́ти на Го́спода упова́ніє моє́, є́же возвісти́ти ми вся хва́ли Твоя́ во вра́тіх дще́ря Сіо́ня.
1 Воску́ю, Бо́же, отри́нул єси́ до конца́? Разгнíвася я́рость Твоя́ на о́вця па́жити Твоє́я?
2 Пом’яни́ сонм Твой, єго́же стяжа́л єси́ іспе́рва. Ізба́вил єси́ жезл достоя́нія Твоє́го — гора́ Сіо́н си, в не́йже всели́лся єси́.
3 Воздви́гни ру́ці Твої́ на горди́ня їх в коне́ц, єли́ка лукавнова́ враг во свято́м Твоє́м.
4 І восхвали́шася ненавидя́щії Тя посре́ді пра́здника Твоє́го, положи́ша зна́менія своя́, зна́менія — і не позна́ша,
5 я́ко во ісхо́ді преви́ше, я́ко в дубра́ві древ’я́ні, секíрами разсіко́ша
6 две́рі єго́ вку́пі, сíчивом і оско́рдом раздруши́ша ї.
7 Вжего́ша огне́м святи́ло Твоє́ на землí, оскверни́ша жи́лище íмени Твоє́го.
8 Рíша во се́рдцех свої́х ю́жики їх вку́пі: «Прийдíте, і отста́вим вся пра́здники Бо́жія от земля́!»
9 Зна́менія їх не видíхом, ність ктому́ проро́ка, і нас не позна́єт ктому́.
10 Доко́лі, Бо́же, поноша́єт враг? Раздража́єт проти́вний ім’я́ Твоє́ до конца́?
11 Воску́ю отвраща́єши ру́ку Твою́ і десни́цу Твою́ от сре́ди нідр Твої́х в коне́ц?
12 Бог же, Цар наш, пре́жде вік соділа́ спасе́ніє посре́ді земля́.
13 Ти утверди́л єси́ си́лою Своє́ю мо́ре, Ти стерл єси́ глави́ зміє́м в водí.
14 Ти сокруши́л єси́ гла́ву зміє́ву, дал єси́ того́ бра́шно лю́дем ефіо́пским.
15 Ти расто́ргл єси́ істо́чники і пото́ки, Ти іссуши́л єси́ рíки Іфа́мскія.
16 Твой єст день і Твоя́ єст нощ, Ти соверши́л єси́ за́рю і со́лнце.
17 Ти сотвори́л єси вся предíли земля́, лíто і ве́сну Ти сотвори́л єси́ я.
18 Пом’яни́ сíй: враг поноси́ Господе́ві, і лю́діє безу́мнії раздражи́ша ім’я́ Твоє́.
19 Не преда́жд звíрем душ, ісповіда́ющих Ти ся. Душ убо́гих Твої́х не забу́ди до конца́.
20 Призри́ на завíт Твой, я́ко ісполни́шася помраче́ній земля́ домо́в непра́ведних.
21 Да не возврати́тся смире́н срамле́н, нищ і убо́г восхва́лита ім’я́ Твоє́.
22 Воскресни́, Бо́же, суди́ прю Твою́, пом’яни́ поноше́ніє Твоє́, є́же от безу́мнаго вес день.
23 Не забу́ди гла́са молитве́ник Твої́х, горди́ні ненавидя́щих взи́де ви́ну.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
псало́м пíсні Аса́фови
2 Ісповíмися Тебí, Бо́же, ісповíмися Тебí і призове́м ім’я́ Твоє́, повíм вся чудеса́ Твоя́.
3 «Єгда́ прийму́ вре́м’я, Аз правоти́ сужду́.
4 Растая́ся земля́ і всі живу́щії на ней, Аз утверди́х столпи́ єя́».
5 Ріх беззакону́ющим: «Не беззакону́йте!» І согріша́ющим: «Не возносíте ро́га!
6 Не воздви́жіте на висоту́ ро́га ва́шего і не глаголíте на Бо́га непра́вди!»
7 Я́ко ні от ісхо́д, ні от за́пад, ні от пу́стих гор,
8 я́ко Бог Су́дій єст: сего́ смиря́єт, і сего́ возно́сит.
9 Я́ко ча́ша в ру́ці Госпо́дні вина́ нерастворе́на, іспо́лнь растворе́нія, і уклони́ от сея́ в сíю. Оба́че дро́ждіє єго́ не іскида́шася — іспíют всі грíшнії земля́.
10 Аз же возра́дуюся во вік, пою́ Бо́гу Іа́ковлю.
11 І вся ро́ги грíшних сломлю́, і вознесе́тся рог пра́веднаго.
пíснь ко Ассирíю
2 Вíдом в Іуде́ї Бог, в Ізра́їлі ве́ліє ім’я́ Єго́.
3 І бисть во ми́рі мíсто Єго́, і жи́лище Єго́ в Сіо́ні.
4 Та́мо сокруши́ крíпості лук, щит, і меч, і брань.
5 Просвіща́єши Ти ди́вно от гор вíчних.
6 Смути́шася всі неразу́мнії се́рдцем, усну́ша сном свої́м і не обріто́ша нічто́же, всі му́жіє — бога́тства рук свої́х.
7 От запріще́нія Твоє́го, Бо́же Іа́ковль, воздріма́ша всíдшії на ко́ня.
8 Ти стра́шен єси́, і кто проти́ву ста́нет Ти? Отто́лі гнів Твой.
9 С небесе́ сли́шан сотвори́л єси́ суд, земля́ убоя́ся і умолча́,
10 внегда́ воста́ти на суд Бо́гу, є́же спасти́ вся кро́ткія земля́.
11 Я́ко помишле́ніє члове́ческоє ісповíстся Тебí, і оста́нок помишле́нія праздну́єт Ти.
12 Обіту́йте і воздадíте Господе́ві Бо́гу на́шему всі, íже о́крест Єго́, принесу́т да́ри Стра́шному
13 і от’ємлю́щому ду́хи кня́зем, стра́шному па́че царе́й зе́мних.
2 Гла́сом мої́м ко Го́споду возва́х, гла́сом мої́м ко Бо́гу, і внят ми.
3 Во день печа́лі моє́я Бо́га взиска́х рука́ма мої́ма, но́щію пред Ним, і не прельще́н бих, отверже́ся утіши́тися душа́ моя́.
4 Пом’яну́х Бо́га і возвесели́хся, возскорбíх, і пренемо́же дух мой.
5 Предвари́сті стра́жби о́ці мої́, см’ято́хся і не глагола́х.
6 Поми́слих дні пе́рвия, і лíта вíчная пом’яну́х і поучи́хся.
7 Но́щію се́рдцем мої́м глумля́хся і тужа́ше дух мой:
8 єда́ во вíки отри́нет Госпо́дь і не приложи́т благоволи́ти па́ки?
9 Іли́ до конца́ ми́лость Свою́ отсіче́т, сконча́ глаго́л от ро́да в род?
10 Єда́ забу́дет ущедри́ти Бог іли́ удержи́т во гнíві Своє́м щедроти́ Своя́?
11 І ріх: «Ни́ні нача́х: си — ізмíна десни́ця Ви́шняго».
12 Пом’яну́х дíла Госпо́дня, я́ко пом’яну́ от зача́ла чудеса́ Твоя́,
13 і поучу́ся во всіх дíлех Твої́х, і в начина́ніїх Твої́х поглумлу́ся.
14 Бо́же, во свято́м путь Твой, кто бог ве́лій, я́ко Бог наш?
15 Ти єси́ Бог, творя́й чудеса́; позна́ну сотвори́л єси́ в люде́х си́лу Твою́,
16 ізба́вил єси́ ми́шцею Твоє́ю лю́ди Твоя́, сини́ Іа́ковля і Іо́сифови.
17 Видíша Тя во́ди, Бо́же, ви́діша Тя во́ди і убоя́шася, см’ято́шася бе́здни.
18 Множество́ шу́ма вод, глас да́ша о́блаци, íбо стрíли Твоя́ прехо́дят.
19 Глас гро́ма Твоє́го в колесí, освіти́ша мо́льнія Твоя́ вселе́нную, подвиже́ся і тре́петна бисть земля́.
20 В мо́рі пу́тіє Твої́, і стезя́ Твоя́ в вода́х мно́гих, і стопи́ Твоя́ не позна́ются.
21 Наста́вил єси́, я́ко о́вця, лю́ди Твоя́ руко́ю Мойсе́овою і Аа́ронею.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Алилу́я, алилу́я, алилу́я, сла́ва Тебí, Бо́же (три́жди).
Го́споди, поми́луй (три́жди).
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху, і ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Трисвято́є і по О́тче наш. Тропарí покая́нні:
Не пре́зри, Го́споди, рук Свої́х созда́нія, Судіє́ Праве́дний, не оста́ви мене́, а́ще і єди́н согріши́х не аки́ человíк, но па́че вся́каго человíка; íмаши бо, я́ко Бог, вся́ку власть проща́ти согріше́нія, Милосе́рде.
Сла́ва Отцу́, і Си́ну, і Свято́му Ду́ху.
Приближа́єтся, ду́ше, коне́ц і присвоя́єтся, ти же не бреже́ши, нíже гото́вишися. Вре́м’я сокраща́єтся, подвигни́ся, близ при две́рех Судія́ єст, я́ко сінь і цвіт, і сон жи́тіє тече́т, что без ума́, ду́ше, м’яте́мся.
І ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́м. Амíнь.
Душе́вноє паде́ніє по вся ча́си в себí видя́й і долготерпíніє Твоє́, Сло́ве, преобидя́, всіх благи́х лиши́хся, і вся́кой му́ці пови́нен бих. Но возведи́ м’я отчая́ннаго Богоро́дици ра́ди, Єди́не Многоми́лостиве.
Го́споди, поми́луй (четирдеся́т).
Наде́жда всім ко́нцем землí, Ти, Пречи́стая Дíво, Госпоже́ Богоро́дице, Утіше́ніє моє́, не гнуша́йся мене́ скве́рнаго, надíю бо ся на Твою́ ми́лость. Угаси́ ми пла́мень гріхо́вний і ороси́ покая́нієм іссо́хшеє се́рдце моє́; очи́сти ум мой от гріхо́вних по́мислов, прийми́ со воздиха́нієм от душí і се́рдца мо́льбу принося́щаго, бу́ди мні Ходота́йца ко Си́ну Своє́му і Бо́гу і укроти́ я́рость Єго́ Ма́терними Си моли́твами. Душе́вния ми і тіле́сния я́зви ісціли́, Госпоже́ Влади́чице, облегчи́ бо́лізнь; утиши́ бу́рю злих нападе́ній; отими́ бре́м’я гріхо́в мої́х і не оста́ви мене́ до конца́ поги́бнути. Ти бо єси́ Возведе́ніє человíческому ро́ду, в печа́лі ско́рая Помо́щница, Ма́ти íстинная Христа́ Бо́га на́шего, помози́ мні грíшному рабу́ Твоє́му, да Тя прославля́ю, ни́ні, і при́сно, і во вíки віко́в. Амíнь.
Кафисма 9 | Зміст | Кафисма 11
