Молитва після Сповіді
Слава Тебі Господи, слава Тебі Ца́рю, слава Тебі святий Творче, Ізбави́телю і Іскупи́телю мой, яко не оставил мя єси во грісіх всяческі погруже́ннаго, до конца углибну́ти, но возвел мя єси, якоже Петра утопающаго, і поставил єси на камені покаянія нозі мої. Славлю і величаю благодіянія Твоя, Спасе мой, яко не оставил мя єси погибнути со беззаконьми моїми, но обичним Своїм милосердієм сподоби́л мя єси, яко милосерден, в чувство прийти, і ісповісти на себе беззаконія моя Тебі, Господеві моєму, і согнитія ран моїх пред духовним вра́чем, Тобою уставле́нним, открити. Тімже молю Тя, приліжи о мні обичним Своїм человіколюбієм, вино оставленія і елей милосердія Твоє́го ізливая на мя. Твердо бо вірую, яко уставленим гостинником твоїм, моїм же ісповідником, по власті, от Тебе єму данній, совершенноє приях от Тебе оставленіе зол моїх. Подаждь же мні, Господи мой, сле́зи умиленія, совершенноє покаяніє, і сердцу моє́му бо́лізнь і сокрушеніє, яко да гріховних вин моїх прощеніє получу. І даждь мні Твоє́го Духа благодать, укріпляющую мя в Твоєм благоугожденії і возбраняющую от всякаго зла, подающую же мні силу і кріпость на попраніє лукавих мислей і діяній і плотских похотей, мірских же мудрова́ній, і діавольских іскушеній. Горкаго часа смерті пам’ять в мисль мою всели: вто́раго Твоє́го пришествія і страшнаго суда всегдашнеє воспоминаніє в пам’яті моєй вкорени; огнь неугасаємий, черв неусипающий і муку безконечную, діаволу і грішником уготова́ну, приснопа́м’ятствовати і устрашатися сотвори, і на яже на небесіх Твоїм угодником уготова́нная благая присно взирати принуди мя; Тебе же Бога і Создателя моє́го, от вся душі, всею кріпостію і всею мислію любити і боятися, предо мною ви́ну Тебе зріти убіди́ мя, і страхом Твоїм огради сердце моє, ум, волю, помисли і вся чувствія моя, яко да вооружаєму мні не точію хотіти, но нíже мощи будет уклонитися от путі Твоє́го: Ти бо єси пришедший не праведних спасти, но грішних к познанію істини обратити, просящим даяй, і толкущим двері милосердія отверза́яй. Бог милостей, і щедрот, і человіколюбія, і Тебі славу возсилаєм со Безначальним Твоїм Отцем і с Пресвятим, Благим і Животворящим Твоїм Духом, нині, і присно, і во віки віков. Амінь.
Твердо бо вірую, яко уставленим гостинником твоїм, моїм же ісповідником, по власті, от Тебе єму данній, – в слові данній помилка? Чи правильно даЯній?